De wildernis, de leeuwen en ik...

Door: Noreen

Geplaatst op Feb 1, 2010

Een aantal jaren terug heb ik als vrijwilliger gewerkt in Zuid-Afrika bij een wilde-dierenopvangcentrum; Moholoholo.
De eigenaar van Moholoholo, Brian Jones, neemt soms wel eens vrijwilligers mee naar een natuurpark wat open is naar het Krugerpark om eens een nacht midden in de wildernis door te brengen!

Na lang zeuren had ik het geluk dat ook ik met Brian en een aantal anderen mijn allerlaatste nacht in Zuid-Afrika midden in de bush mocht doorbrengen! Brian en een tweetal rangers gingen mee met een groot geweer; voor onze veiligheid...

Een aantal uur voor zonsondergang hadden we een mooi open plekje gevonden en zijn we hout voor het kampvuur gaan sprokkelen. Je moest wel goed opletten, want we hadden zeker 2 schorpioenen gespot. Beetje apart idee, dat je straks gewoon in je slaapzak op de grond ligt... Terwijl wij aan het zoeken waren naar hout, deed Brian het geluid van een gewonde impala na. Want, aldus Brian, dat geluid gaat het grote wild lokken als het donker is en het zien van deze dieren maakt een nacht in de bush echt onvergetelijk!

De nacht viel, er brandde een mooi kampvuur en we hadden echt heeeeeerlijk eten meegenomen vanuit het opvangcentrum. Na het eten stelde Brian voor om een nightdrive te maken. Super plan natuurlijk! We wilden net in de auto stappen, toen iemand die nog een keer rondscheen met een zaklamp, twee ogen in de donkerte zag oplichten!! We wisten niet wat het was, maar het was groot en waarschijnlijk een katachtige!!! Ja hier kan je alleen maar van dromen, kippenvel all over.

Brian gebaarde ons om op de grond te zitten en dicht bij elkaar te blijven. Hij scheen nogmaals met zijn zaklamp die richting op en in plaats van 2 ogen zagen we er opeens 6! het bleken 3 leeuwinnen te zijn, die waarschijnlijk op het impalageluid waren afgekomen van Brian. Om ze niet weg te jagen hebben we de zaklamp regelmatig uit gedaan en na een tijdje weer aan. Ik schat dat de leeuwinnen op zo'n 50-60 meter van ons vandaan zaten. De lamp ging weer uit en even later weer aan. Maar opeens was de plek van de leeuwen leeg. Brian scheen naar verschillende kanten en opeens zagen we ze 25 meter van ons vandaan zitten. WOW!!!!!! Maar dat was voor ons wel het teken om weg te gaan, we zijn langzaam naar de auto gelopen en weggereden van onze slaapplek. Met gedoofde lichten zijn we na 10 minuten teruggereden naar ons kamp en daar zagen we de leeuwinnen gewoon op ons kamp rondlopen, jeeetje geweldig!! Je kunt je dan niet voorstellen ooit nog te gaan slapen die nacht!

We hebben de leeuwen met rust gelaten en zijn gaan gamedriven. Helaas zagen we verder niets meer en zijn teruggereden naar het kamp. Een van de vrijwilligers merkte op dat zijn rugzak en slaapzak verdwenen waren, maar ja in het donker heeft het weinig nut om daar nu naar op zoek te gaan.

Dus ja, dan lig je daar. Boven je, zag je de mooiste sterrenhemel en om je heen hoorde je nachtelijke geluiden van de bush. Het was wel van belang dat we de hele nacht het kampvuur brandend hielden en dat er altijd 2 mensen wakker bleven om het gebied rondom onze slaapzakken in de gaten te houden met zaklantaarns. Dus hadden we shiften gemaakt en ik moest dan van 1u tot 2.30u alles in de gaten houden. Buiten een hoop ongedierte hebben we verder niets meer gezien, maar wel een hoop gehoord. En hoe graag je ook wakker wilt blijven, omdat dit zo bijzonder is, wint de vermoeidheid het toch op een gegeven moment en val je in slaap...

De volgende ochtend ontdekten we een heel spoor van de slaapzak en rugzak van de jongen die zijn spullen na de leeuwenvisite kwijt was geraakt. We hebben de hele inhoud van de rugzak teruggevonden, maar niets was meer heel. Hij zou een T-shirt kunnen laten maken met de tekst: I survived a night in the bush and this is what happened...