Na twee weken nog geen olifant gezien te hebben, ging ik een keer zonder mijn vrouw en dochter alleen op stap. Ik reed met de auto naar de befaamde Kumasinga hide, er waren maar weinig mensen, maar wel een komen en gaan van dieren en vogels. De tijd drong want om 18.00 moest ik weer in het camp (mantuma main camp) terug zijn. Rond 17.00 werd het opeens akelig stil rond de waterpoel, uit ervaring wist ik dat dat een goed teken was, er was iets in aantocht. De andere mensen bleken achter af geen geduld te hebben, want die gingen terug naar het camp en rond 17.25 kwamen ze dan, olifanten rennend en met veel bombarie. Eerst een paar, maar uiteindelijk 70 olifanten rondom de hide, drinkend, spelend, spetterend, in het water en heel dichtbij op z'n 50 meter, fantastiche wat een belevenis. 's Avonds bij de tent aangekomen vertelde ik het hele verhaal en de volgende dag hadden we mazzel dat we ze weer zagen, op het zelfde tijdstip.