Van Nairobi naar Kaapstad Deel XV

Door: Evstee

Geplaatst op Aug 7, 2010

Hallo allemaal!!
Na een aantal verontruste emailtjes en sms-jes of ik nog wel in leven ben (blijkbaar zijn er toch wat mensen die mijn belevenissen lezen...) maar weer eens een update! Met goed en slecht nieuws........................
Het goede nieuws is dat ik mijn eindbestemming (Kaapstad) heelhuids heb bereikt, het slechte nieuws is dat mijn reis bijna voorbij is!!!

Vanaf het moment dat we Swakupmund hebben verlaten, is de reis echt supersnel gegaan! Na een laatste avond doorzakken in de hostelbar, hoefden we gelukkig niet al te vroeg te vertrekken. Dat gaf nog even tijd om te shoppen en voedsel in te slaan voor de komende dagen. Het is ongelofelijk hoeveel we snacken in de truck (chips, chocolade, koekjes, kaas..) en als we een stop maken bij een benzinestation schreeuwt Iain " MAGNUMSTOP" vanuit de cabine en rennen we allemaal naar binnen richting de vrieskist met ijs. En dan te bedenken dat we, volgens onze ervaren toerleider Iain, de groep zijn die het meeste eet tot nu toe. Hij heeft moeite rond te komen met het kookbudget!!!
Een aanslag op prive-budgetten is de ontdekking van een supergoedkope kledingwinkel, genaamd Mr. Price. Voor 25 euro heb je een hele nieuwe outfit (tot op je ondergoed aan toe, wat voor sommigen in de truck geen overbodige luxe is omdat niet iedereen even vaak zijn wasje doet...)

Na de Swakupmundse economie flink gespekt te hebben (Mark en Annie namen dit wel erg serieus, aangezien iemand hun pinpas gekopieerd heeft en 2000 pond van hun rekening heeft geplunderd...) vertrokken we voor een paar lange reisdagen. Namibie is enorm uitgestrekt en we moesten het hele land doorkruisen. Niet echt interessante verhalen voor een blog dus, vooral veel zand, bergen, stof. Plus slechte muziek van iedereen's Ipod, lezen, slapen en eindeloze spellen monopoly.

En, wat me het meeste is bijgebleven: koude nachten!! Twee nachten buscamp achter elkaar met vorst aan de grond gaat je niet in de koude kleren zitten!!! Tussendoor bedacht Iain echter nog een leuk spel om ons een beetje warm te houden.
De laatste avond bushcamp moesten we allemaal een sok meenemen naar het diner. Na een heleboel gespeculeer werd uiteindelijk duidelijk wat de bedoeling was: we moesten elkaar vermoorden met een sok!!! Tot nu kon iedereen meer dan prima met elkaar door een deur, maar dit maakte het slechtste in de groep los!!

De regels in een notendop: iedereen kreeg van Iain een persoon die hij/zij moest " killen" op zijn geheime missie. Wapen: een sok! Handelswijze: de sok moest je hand verlaten, de persoon raken en daarna weer terug in jouw hand komen. Indien je slachtoffer of iemand anders je betrapt voordat je de sok weer terughebt en " ASSASSIN" (= aanslag) schreeuwt is de poging ongeldig en kan je overnieuw beginnen. Als je iemand uitschakelt, neem je vanzelf diegene's doelwit over. Dit alles in het uiterste geheim, niemand mag weten wie je hebt uitgeschakeld of achter wie je aan zit. Alle trucks en misleidingen zijn toegestaan.
Ik was die avond erg moe en lag in bed voor het spel goed en wel begon, wat achteraf mijn redding was. 's Morgens kwam ik, uiteraard op mijn hoede de tent uit, en zag daar Julia (mijn doelwit) worstelen om haar tent af te breken. Heel gemeen ben ik naar haar toe gegaan, heb mijn sok op haar rug gelegd, teruggepakt en in haar oor gefluisterd "I have killed you!!"
Missie geslaagd, maar ondertussen was ik zelf een beetje aan het doordraaien, omdat ik constant over mijn schouder keek en iedereen angstvallig in de gaten hield. Mijn nieuwe doelwit was Rachel, maar dit bleek lastiger te zijn. Na een uur kwam Iain naar me toe en fluisterde in mijn oor dat ik een nieuw doelwit had: Danny. Nu moet je weten dat Danny de fanatiekste spelletjesfanaat uit de truck is en enorm slecht tegen zijn verlies kan. Prima motivatie dus!!
Maar ik begreep inmiddels ook dat er niet meer veel mensen over waren gebleven in het spel en al snel werd duidelijk hoeveel: Danny en ik. Ons bezoek aan de prachtige Fish River Canyon (tweede grootste canyon ter wereld) was dan ook niet zo relaxed, omdat we elkaar constant in de gaten hielden.
Uiteindelijk is het met hulp van de rest gelukt hem erin te luizen. Ik was eerder terug in de truck en heb me verstopt in een van de lockers (bergruimtes onder de banken). Will, die in het complot zat tilde precies op het juiste moment de zitting op, zodat ik eruit kon jumpen en de sok op tijd kon gooien en terugpakken. Danny schrok zo erg dat hij op mijn hoofd mepte, maar moest toch wel toegeven dat ik gewonnen had haha. Later bleek dat hij in z'n eentje elf mensen had uitgeschakeld, tegen twee voor mij!! Zo zie je maar: als je goed verdedigt kom je ook een eind..
Na deze enerverende 24 uur kwamen we aan in een, zoals Iain het noemde, Poshy LaLa (vrij vertaald kouwe kak) campsite aan de Orangeriver, op de grens tussen Namibie en Zuid-Afrika. Met een bar aan het water en zwembad met jacuzzi!! En nog belangrijker: kamers met een dubbel bed erin, waarvan ik er meteen eentje heb geboekt want ik had het helemaal gehad met de tent, vooral nu ook mijn slaapmatje nog had besloten iedere nacht langzaam leeg te lopen....