In de Cederbergen ligt de Wolfberg, met de zogenaamde Wolfberg Cracks. De Cracks zijn een tweetal kloven (een smalle en een iets bredere) die je doormoet om op de top te komen, maar de Cracks zelf zijn ook al een doel op zich. Vooral de smalle Crack is fantastisch als je tenminste houdt van een fikse uitdaging – want eerlijk is eerlijk: een wandeling kun je deze route niet echt noemen. Het eerste deel van de route is nog wel goed te doen. De route start bij de campsite van Sanddrif – de eerste 3 kilometer is licht stijgend op een dirt road (die kun je eventueel ook nog met de auto rijden). Daarna is het 1,5 tot 2 uur steil bergopwaarts. So far so good. Dan begint het echte werk: om de crack door te komen moet je jezelf door een hele nauwe ruimte tussen rotsen ophoog werken. Rugzak eerst….en doe een hoofdlampje op, want het is dan pikkedonker. Dan volgt er een pad langs een hele smalle richel met daarnaast een afgrond. Hier hangt een staalkabel voor grip. Klinkt erger dan het is, tot je thuis de videobeelden nog even terugkijkt….
Vervolgens heb je het gevoel of je een Indiana Jones film bent binnengestapt met knoppen tot verborgen kamers tussen de rotsen. Elke keer moet je jezelf tussen nauwe spleten doorwurmen in complete duisternis, maar daarna ontvouwt zich telkens weer een nieuwe rotskamer met een fantastisch lichtspel. Al klimmend en klauterend over enorme rotsblokken vervolg je de route. Op een gegeven moment wordt de kloof zo smal dat je met de rugzak op de buik jezelf meters omhoog moet wurmen (rug tegen de ene wand, voeten tegen de andere). Hier zijn wij na een paar meter opwaarts afgehaakt. Zonder zekering en helpende handen werd het ons te gevaarlijk. Achteraf hoorden we dat we net voor de finish gestrand waren – maar beter safe than sorry.
Voordeel is dat we die prachtige route nog een keer terug konden lopen en er zich weer een compleet ander lichtspel voor ons ontvouwde.
Er wordt geadviseerd via de smalle Crack ophoog te lopen naar de top en via de bredere crack omlaag. Nadat we de weer waren afgedaald in de smalle Crack hebben we nog een deel van de bredere crack omhoog gelopen, maar deze is echt lang niet zo spectaculair als de smalle.
Enfin: een avontuur, maar wel eentje in de categorie: deze hadden we niet willen missen - en wellicht overbodig om te vermelden - niet echt geschikt om een statief mee te sjouwen (hoe jammer ook, want die zou hier best van pas komen)