Ren nooit weg voor een olifant!

Door: Noreen

Geplaatst op Mar 18, 2013

In Matsudona NP verbleven we op de prachtige locatie Musango Safari Camp. De eigenaar van dit Camp is Steve en dit is een persoon die ontzettend veel weet over het Matsudona NP, de dieren en de natuur. Het is dan ook een eer voor ons dat we samen met hem op een wandelsafari door het park mogen lopen. We krijgen wat uitleg over hoe we ons tijdens de gamewalk moeten gedragen en wat we wel en vooral niet moeten doen. Steve drukte ons op het hart nooit weg te rennen voor een olifant en rustig te blijven.

Bepakt met water, camera en Steve met een geweer, gaan we op pad. Te voet voel je je helemaal onderdeel van de natuur en de dieren. En de interessante verhalen van Steve zijn ontzettend leerzaam.

Het duurt niet lang voordat we de eerste olifant spotten. Steve ziet vlakbij deze olifant een rots waar we met een kleine boog om de olifant heen naar toe lopen. Omdat we nu iets hoger staan, zijn we veilig voor de olifant, maar het is toch heel spannend om zo ontzettend dicht bij zo'n olifant te staan, zeker als je te voet bent. De olifant stond maar op een paar meter afstand van ons en vond onze aanwezigheid maar niks en deed ontzettend zenuwachtig, maar ging uiteindelijk een stukje achteruit. Steve stond vooraan en wij als groep stonden achter hem. Omdat de olifant wat naar achter gelopen was, gebaarde hij naar mij om een stapje dichterbij te doen. Toen ik dat deed flipte de olifant. Onder luid getetter rende hij naar ons toe en wapperde met zijn oren. Wow, mijn hele lichaam trilde. Hier kun je alleen maar ontzag voor hebben. Gelukkig kon de olifant niet bij ons op de rots komen, want dit had fout af kunnen lopen.

We besloten het dier met rust te laten en zijn verder gelopen. Uiteindelijk kwamen we op een open plek met rondom bos terecht waar een boomstronk stond die de olifanten als schuurplek gebruiken. Steve liet ons de boomstronk voelen die echt helemaal glad aanvoelde. We waren eigenlijk zo geconcentreerd op deze boomstronk dat we niet in de gaten hadden wat er achter ons in het bos gebeurde...

Plots hoorden we het getetter van een olifant en toen we omdraaiden zagen we een enorm gevaarte door de bomen door in onze richting rennen. Ik keek naar Steve en zag de paniek in zijn ogen. Hij pakte zijn geweer vast en schreeuwde naar ons dat we weg moesten rennen. Dus wij renden alsof ons leven ervan af hing, maar toen ik na een tiental meter over mijn schouder keek gebeurde er achter ons eigenlijk vrij weinig. Omdat Steve nog steeds aan het rennen was, ben ik maar op een sukkeldrafje blijven rennen totdat we het allemaal wel welletjes vonden en zijn gestopt.

Blijkbaar waren er in de bossen meerdere olifanten die gewoon wat onenigheid met elkaar hadden en het helemaal niet op ons voorzien hadden. De adrenaline sloeg om in gelach en Steve zei dat hij werkelijk nog nooit weggerend is voor een olifant, maar als de olifant het echt op ons had voorzien dan had hij hem moeten schieten en dat wilde hij echt niet.

Het werd wel tijd om de gamewalk af te breken omdat we door de bossen moesten lopen waar die ruziende olifanten waren. Via de portofoon riep Steve en van zijn collega rangers met een jeep naar ons toe. Uitgebreid en helemaal door het dolle vertelden we wat we hadden meegemaakt. De collega-ranger van Steve lachte van ons eigenlijk het allerhardste om Steve. Met deze "snotty" kunnen ze hem nog jaren pesten ;-)