Verliefd op een aap...
Noord Zambia
Zambia
MvanderLit
Verliefd op een aap...
Het zijn echt net mensen...
Om 3 uur ’s middags arriveren we bij Chimfunshi, een door particulieren gerund weeshuis voor chimpansees waar, na ondertussen 26 jaar zo’n 70 getraumatiseerde chimps (en 50 daaruit geboren baby’s) een nieuw huis hebben gevonden.
Sinds een paar jaar heeft dochter Sylvia het, voor buitenstaanders, mogelijk gemaakt om het 7 hectare grote weeshuis te bezoeken. In tegenstelling tot haar compleet aan de dieren toegewijde ouders, snapt zij dat ‘toeristen’ financieel de zo broodnodige bijdragen aan het voortbestaan van het weeshuis kunnen leveren. Naast haar huis, aan de Kafue rivier, heeft ze een kleine, zeer eenvoudige campsite opgezet waar vanuit je op je dooie gemak, kennis kunt nemen van het werk wat hier wordt verzet. We moeten wel binnen de hekken gaan staan, want Billy, het ‘huis-nijlpaard’ heeft nog wel eens de neiging om ’s nachts tegen een auto aan te leunen...;-)
26 jaar geleden belde de ex-echtgenoot van Sylvia, in tranen zijn schoonmoeder, Sheila, op en vroeg om hulp. Bij een doodgereden chimpansee had hij een baby gevonden die zonder hulp onherroepelijk zou sterven. Kon zij hem helpen? Sheila twijfelde geen moment en redde de baby met als gevolg dat vele apen (maar ook andere beesten volgden).
Voor Sheila is geen beest teveel; 18 jaar geleden adopteerde ze zelfs een baby nijlpaard (=Billy) die tot op de dag van vandaag voor haar deur post, rondzwerft op het terrein en volwassen als ze(!) is, nog steeds 2 x per dag een flesje krijgt!
Geholpen door o.a. de Stichting Aap en andere internationale goede doelen organisaties houdt ze de boel met moeite draaiende. Elke chimpansee krijgt 8 tot 10 kilo voeding bovenop hetgeen dat ze zelf uit de natuur halen, dat is alleen al zo’n 1200 kg fruit en groenten per dag. De apen zijn de hele dag in het bos maar krijgen hun voeding in hokken, waar allereerst de ‘inname’ wordt gereguleerd, maar hun conditie eveneens wordt gecontroleerd.
Wij maken dankbaar gebruik van de mogelijkheid om samen met de chimps een ‘bushwalk’ te maken. Om 7.15 uur meldden we ons en gaan we samen met 4 chimps en een bewaker voor zo’n 3 uur het bos in. Zodra de chimps Carla, Simpson, Dominique en Didi bij ons worden gelaten kruipt de 7 jaar oude, en zeker 20 kilo wegende, Simpson bij Alex op z’n nek en springen Dominique en Didi (beiden 3,5 jaar oud, maar samen ook zeker 20 kilo) in mijn armen. Carla kiest bewaker Andre en blijkt, gedurende de hele wandeling, ook de meest ‘afstandelijke’ van de vier. Tsjonge, wat zijn die apen zwaar, sterk en lui... ze weigeren zelf een stap te lopen, maar zodra we bij het eerste open stuk zijn waar we even rusten, klauteren ze direct de bomen in. Tijdens het wandelen houden ze bij voorkeur hun handen voor onze ogen en dat is best onhandig in het bos...;-). Als wij struikelen lijken zij echt reuze lol te hebben...
We hebben overalls van het tehuis aan gekregen en dat is ook maar goed ook. Dominique blijkt een echte dief en doet alle mogelijke moeite om in onze overalls te kruipen en te kijken of er ergens in onze zakken niet iets te halen is. Onze camera’s hebben we, op advies van Sylvia, veiligheidshalve al achtergelaten, want hij blijkt al menige spiegelreflex vanuit grote hoogte aan z’n einde te hebben laten komen... Toch is het liefde op het eerste gezicht. Zodra ze je met die grote bruine ogen aankijken en je zachtjes over je hoofd aaien, dan kun je niet anders dan vertederd zijn. Zij onderzoeken ons zoals wij dat omgekeerd ook doen. Na een kleine 3 uur zijn ze de bomen zat en komen ze kijken wat er met ons nog te spelen is... we kietelen en stoeien nog wat totdat Didi heel vastberaden mijn hand grijpt en me duidelijk maakt dat ze terug naar ‘het huis’ wil. En daarmee komt er dan een einde aan een echt onvergetelijke ervaring!
Foto's
