Door panne onderweg kwamen we redelijk laat bij onze accommodatie, Sopa Lodge, aan. Ik had hier, omdat het hotel direct aan de krater ligt, naar uitgekeken om tegen de zonsondergang foto's te maken. Persoonliijk vond ik de prijs voor de accommodatie vreselijk buiten proportie, maar omdat het panorama uitstekend zou zijn, hadden we hier toch maar geboekt.

Bij aankomst wilde ik eingelijk meteen naar de kraterrand lopen om wat foto's schieten, maar we werden direct naar onze kamer begeleid en bleek dat onze kamer best wel ver van het hoofdgebouw af lag. Bij ons gebouw had je geen mogelijkheid om überhaupt bij de kraterrand te komen en teruglopen had eigenlijk geen zin, want we hadden nog maar een paar minuten daglicht over. Behoorlijk uit mijn hum ging ik toch naar buiten om toch wat foto's te maken, het resultaat was niet waarop ik op gehoopt had. Bij gebrek aan beter heb ik deze foto vanuit de hotelkamer door het glas gemaakt.

Zelfs de volgende ochtend, kreeg ik niet de kans om bij de kraterrand foto's te maken, de regen kwam met bakken de lucht uit en de wolken vormde een dikke mist. Toen we later de krater inreden klaarde het weer gelukkig op.