Kort na de genocide / oorlog in Rwanda (1994) was ik in 1 van de vluchtelingenkampen in de grensplaats Goma in het aangrenzende toenmalig Zaire. Deze kampen waren een ware hel; overbevolkt, te weinig voedsel en drinkwater, heet en vuil. In deze kampen zaten dus de daders van de genocide. Dit jochie maakte dus deel uit van de dadergroep die door de Tutsi Rwanda was uitgejaagd. Zoals altijd en overal blijven kinderen toch spelen en lachen en onderzoeken en zorgen zij voor de contrasten tussen ellende en leven. Dit jochie keek giechelend door een scheur van zo'n UNHCR zeil en riep om chocola en kado's. Gisteravond op tv zag ik in de uitzending over Pakistan ook kinderen zwemmen en lachen in het overtollige water. Dat deed me aan deze foto's denken.