Over het riviertje dat de Sipi Fals vormt ligt een soort bruggetje, het is eigenlijk niet meer dan een smal
brok steen met onregelmatige vormen. Ik had er al even voor gestaan maar durfde het niet aan om over te steken. Vlak hierna kwam deze moeder, kind op de rug, tas in de hand en op slippers. Zonder enige aarzeling stapte ze over de natuurlijke smalle brug, naar de andere zijde, haar kindje keek nieuwschierig naar het water.
En wij..... ........ stonden als vastgenageld te kijken, als dat maar goed gaat.