Raften op de Nijl; best heftig
Raften op de Nijl; best heftig
Raften op vakantie heb ik al een aantal keren gedaan en ik vind het nog steeds geweldig. Een van de allereerste keren was in Nepal en ik heb altijd geroepen dat deze raftervaring de spannendste was van alle andere keren die erop volgden... Tot deze... Raften bij de oorsprong van de Nijl in Uganda!
We kregen een uitgebreide briefing en ook toen we met de boot die Nijl op peddelden hebben we nogmaals alles doorgenomen. Wat moet je doen in een rapid (stroomversnelling), wat moet je doen als iemand overboord slaat en wat moet je doen als je zelf overboord slaat. Naast de raftbootjes gingen er ook een aantal kajakers mee, die je uit het water kunnen vissen, dus ook daar moesten we oefenen hoe je je aan zo'n kajak vast houdt. Ja ja, dacht ik, het zal allemaal wel meevallen, let's go!!!
En daar gingen we dan, 7 toeristen en 1 gids in een raft. Dapper als we waren gingen wij die Nijl wel eens bedwingen! De tocht is 35km lang en we komen langs 12 rapids.
De eerste paar waren goed te doen, maar bij de rapid met de naam 50/50 werd het al wat spannender, omdat de mensen in de raft voor ons omsloegen. Onze gids zei al dat we 50% kans hadden om de rapid goed door te komen, of ons zou hetzelfde lot wachten. Oei, slik... Maar het geluk stond aan onze zijde en ook deze rapid kwamen we weer goed door.
Maar daar was die, één van de moeilijkste rapids van de dag: The Silverback! Je gaat een stukje met de raft naar beneden en terwijl je naar beneden gaat moet je flink peddelen, zodat je genoeg snelheid hebt om via de eerste golf naar de tweede golf te gaan. Heb je niet genoeg snelheid, dan ben je overgeleverd aan de Nijl. Oké, best heftig.
We volgden de instructies van onze gids, maar we stopten veel te vroeg met het vaartmaken en gingen in de raft zitten. De eerste golf kwamen we niet door en de raft sloeg om. Ik zat achteraan en kreeg iedereen op me, dus had toen mijn eerste hap Nijlwater al binnen. Je probeert je toch aan de raft vast te houden, maar de kracht van het water sleurt je gewoon onder water mee. Alles ging zo snel, dat ik niet eens tijd had om goed adem te halen voordat je onder water gaat en die slok water deed ook al niet veel goeds. Ik wist een ding en dat was dat ik naar boven moest, ik moest adem halen en snel. Maar hoe hard ik ook probeerde boven te komen, het lukte niet. Nou, ik kan je vertellen dat ik nog nooit heb gedacht dat ik dood zou gaan, maar op dat moment dacht ik het echt. Ik klampte me vast aan mijn peddel, die ik al die tijd niet losgelaten had en ik dacht bij mezelf, oké ik heb een reddingsvest aan, deze brengt me hoe dan ook naar boven. En net nadat ik een laatste slok water binnenkreeg kwam ik boven. Hoestend en proestend en redelijk in paniek.
Om mee heen zag ik de andere kopjes boven komen die net als ik naar adem hapten. De kajaks pikten ons op en brachten ons terug naar de raft, waar we bij konden komen van de schrik. Bij de 6 volgende rapids hebben we de rustigere stukjes genomen en zo zijn we de tocht toch nog goed doorgekomen.
Raften in Uganda heeft het nu zeker gewonnen van mijn raftervaring in Nepal, maar hoe heftig het ook was, de gidsen hebben ons zeer professioneel begeleid. Ik heb nu ook een mooi verhaal te vertellen, dus ik kan ondanks de enge ervaring deze rafttocht voor de liefhebbers zeker aanraden!