We maken op een kleine boot een tocht naar de Delta in Murchison Falls NP. Hierdoor kunnen we dichtbij de oevers komen. Daar zien we een joekel van een krokodil op de kant liggen; ik ben druk aan het fotograferen. Voor het beste standpunt zak ik wat door mijn knieën en steun op de rand van de boot. Onmiddellijk word ik aan mijn arm getrokken: 'No madam, dangerous!' Hoezo gevaarlijk, het dier is best ver weg.
En dan zie ik wat jullie nu ook zien: Bij de boot wemelt het van de krokodillen. De dieren kunnen een zwemsnelheid van 35 km per uur bereiken, dus ze zijn zo bij je.
Alles voor een foto, nu dus even niet..

Info van Naturalis:
In zijn leven jaagt de nijlkrokodil op veel verschillende prooien. Als kleintje houdt hij het op insecten en waterspinnen. Wanneer de krokodil opgroeit, stapt hij over op grotere vissen. Meterslange volwassenen hebben hun maag pas vol na het eten van grote prooien, zoals zebra’s, antilopen of soms zelfs mensen.
Een krokodil kan een aantal maanden zonder voedsel. Rustig wacht hij in het water totdat landdieren komen drinken of het water oversteken. Hij ziet er met zijn geschubde huid bijna uit als een boomstam. Zo wordt hij makkelijk over het hoofd gezien. Wanneer een onvoorzichtig dier te dichtbij komt, slaat de krokodil toe en sleurt zijn prooi mee onder water.
Hij kan tot de helft van zijn lichaamsgewicht in één keer opeten. Wie goed naar de bek van een krokodil kijkt, ziet geen kiezen. Hoe maalt een krokodil dan grote hoeveelheden voedsel klein? Voordat de krokodil gaat jagen eet hij stenen. De stenen in zijn maag helpen hem met het fijnmalen van het voedsel.