Overnachting Treehouse in Chimps nest
Kibale Forest NP
Oeganda
Jan-Hemo
Overnachting Treehouse in Chimps nest
Eind van de middag, omgeving Kibale Forrest, voor ons steekt een chimpansee over, dat belooft wat. We gaan naar “Chimps nest”. Morgen het Kibale woud in, naar de chimps, spannend. We verblijven met ons groepje in een aantal huisjes. Gids Frank verdeelt sleutels de eersten lopen met hun bagage het pad op. Onze sleutel heeft een hanger, opschrift “treehouse” Ha, ha, grap ik, we slapen in een boomhut. Wat verstaan ze daar eigenlijk onder, er zijn geen echte bomen te zien. Wij krijgen begeleiding, twee jongens nemen onze reistassen, volgen maar. We zien diverse huisjes, onze begeleiders lopen verder. Het pad gaat naar beneden en ik heb het idee dat we het kamp verlaten. De bomen worden hoger, geen zonlicht meer, gaan we het oerwoud in? Hoe lang lopen we al, 5 minuten of langer. Dit komt niet goed, “Hoe ver nog” vraag ik. “Nog klein stukje” en ze lopen onvermoeibaar door. Wij kijken elkaar aan, ze zullen ons toch niet ontvoeren vraagt mijn vrouw, waar gaan we heen? Het pad gaat over in een kleine steiger van 60 centimeter breed, waarover we verder gaan. De paaltjes waar de steiger op rust staan niet al te stevig en zorgen ervoor dat alles vervaarlijk doorbuigt. De grond naast het houten wandelpad is vochtig, planten groeien tussen de plankjes door. Ons pad is smal, gammel en glad, we gaan verder het oerwoud in. “Daar is de treehouse”zegt de achterste jongen. Ik heb geen idee waar we zijn, al mijn aandacht had ik bij het pad. Voor ons zie ik iets op palen, een trap gaat naar boven en op 8 meter hoog zie ik een huisje. Het ziet er leuk uit, we klimmen naar boven, naar een klein balkon. De begeleiders gaan eerst controleren of er geen vreemde bewoners zoals slangen, apen of andere ongewenste gasten zijn. Wij kijken elkaar aan, pffffff we zitten in het oerwoud, op 15 meter afstand zit een rode colobus aap naar ons te kijken. Er zijn meer, we horen ze krijsen, takken bewegen, wij zijn indringers. Onze begeleiders hebben niets vreemds aangetroffen, wij kunnen naar binnen. Het huisje heeft twee verdiepingen, beneden wc en douche, boven 2 bedden. De buitenwanden hebben openingen met fijnmazig gaas. We kunnen naar buiten kijken, tussen de kruinen van de bomen. We zien een spaarlamp aan het plafond, we hebben in ieder geval licht. We krijgen uitleg over ons treehouse. De wc kunnen we gebruiken, er is geen water voor de douche. De accu voor de lamp is leeg, wel een olielamp, die moeten we op het balkon hangen. Voor donker terug naar de receptie om te eten, dan laten ze ons alleen.
Hoe laat is het, hoe ver is het terug lopen, wanneer wordt het donker, kunnen we het wel terug vinden? Allemaal vragen, we hebben gemengde gevoelens. Er zit een grote spin in onze slaapkamer, voordat hij kan ontkomen en mijn echtgenote vannacht het leven zuur kan maken komt hij onder haar slipper aan zijn einde. Snel, muskietennetten spannen, zaklamp, batterijen, olie in de lamp, lucifers, telefoon … geen netwerk!! We zitten op het balkon, wat een belevenis, wie maakt dit nou mee. De apen verwijderen zich, we horen vogels roepen, verder is het stil.
Het is al schemerig, de duisternis komt snel, laten we maar terug lopen naar de receptie. We hangen de olielamp aan een haak op het balkon. De deur goed afsluiten, apen zijn handig. Paar foto’s maken, gauw op pad, onderweg zien we nog een treehouse. Geen bewoners, geen buren dus. Het pad splitst zich, zijn we hier op de heenweg ook langs gekomen???? We nemen had pad rechtdoor, we hebben op de heenweg toch geen afslag gehad?? Het gaat goed, we lopen naar de rand van het oerwoud, het wordt lichter. Aan het einde van het houten pad komen we op het verharde pad dat ons naar de receptie brengt. Wij zijn de eersten van onze groep die terug zijn. Bijna 15 minuten gelopen, hoe zal dat vanavond in het donker gaan???
Onze groepsleden druppelen binnen, hoe is het met jullie boomhut? We vertellen onze belevenissen. Frank onze gids is ook gearriveerd, nog problemen met de onderkomens? Wij weten niet goed of we moeten klagen of ons gelukkig prijzen. We geven aan graag begeleiding te hebben, als we in het donker weer naar onze slaapplaats moeten. Dat blijkt geregeld te zijn. Een van de jongens van die middag brengt ons terug, het is pikkedonker maar hij heeft een zaklamp en in ganzenpas gaan we over het houten pad. Hij brengt ons tot op het balkon, de olielamp is aan. Wat waren wij blij met de begeleiding, we konden de jongen wel omhelzen. Met de hoofdlamp aan en de olielamp voor mij houdend gaat het vervolgens richting slaapkamer. Na een laatste inspectie onder de klamboe, kruipen we in bed. We liggen te luisteren, horen ritselen en dierengeluiden, dicht bij elkaar gekropen vallen we in een onrustige slaap. De volgende ochtend allerlei geluiden, we hebben het idee dat er apen op het dak ruzie maken. Water uit de fles, wassen, tandenpoetsen. Zittend op het balkon voelen wij ons de koning te rijk, wat een geluiden. Plotseling “hallo, zitten jullie hier” het is een medereiziger hij kijkt zijn ogen uit, we hebben niets teveel gezegd. Die middag de chimps in het Kibale woud gezien, wat een ervaring. Na het eten s’avonds gaan we met ons tweeën in het donker met een zaklampje naar onze boomhut. Begeleiding hebben we niet meer nodig, twee stoere Nederlanders die ginnegappend hun weg zoeken naar hun nachtverblijf. De olielamp nog niet ontstoken, die staat bij de bedden, lucifers liggen er ook. In de boomhut blijkt er een volle accu te zijn, we hebben dus elektrisch licht. Dit is wel luxe, maar eigenlijk hebben we het niet nodig. Deze nacht genieten we van ons bijzondere plekje en we realiseerden ons dat dit een bijzondere belevenis is.
Mocht je ooit in het “Chimps nest” verblijven, kies dan het treehouse.
Jan Hemo.
Foto's
