Boss, me have malaria. You drive to Kampala! Om 7 uur 's ochtends staat onze Oegandese chauffeur voor mijn tent in Lake Mburu National Park. Het zweet gutst van zijn hoofd en hij wankelt op zijn magere benen. Snel overleggen met mijn reisgenoten, een ander rijdt de twee uur door het park en ik neem het over als we op de weg zijn. Parkmedewerkers brengen onze chauffeur naar een kliniek voor de eerste medicatie. Een paar uur later gaan we op weg. Als we na twee uur op de verharde weg zijn en de reisgenote is uitgeput van het rijden, neem ik het stuur – dat rechts zit - over. We hebben niet al te veel tijd want die avond vliegen we terug naar Nederland en de chauffeur moet naar het ziekenhuis. Ik moet ook nog minstens twee uur rijden en dan zijn we pas halverwege, waar iemand van de touroperator het weer overneemt. Venijnige verkeersdrempels, overstekend wild en mee-rennende kinderen maken het rijden een avontuur en nu staat het zweet op mijn voorhoofd. We stoppen even. En zien dan dit bord. Reizen in Oeganda relativeert alle zorgen en we hebben het gered. What took us so long?