Reisverslag roadtrip Oeganda - Deel 7
Oeganda
Afrika
Sjak
Reisverslag roadtrip Oeganda - Deel 7
Kibale Forest
Deze dag staat in het teken van de Chimpansee tracking. Na een korte briefing trekken we het bos in. In relatie tot de Gorila trekking is dit een leuke wandeling. Er liggen paden en het landschap is licht glooiend. Het blijkt al snel dat de groep , 160 Chimpansee, die we zoeken moeilijk is te vinden. De groep heeft zich helaas opgesplitst in kleine groepjes. Eerst vinden we er een aantal chimpansee hoog in de bomen en deze hebben niet de intentie om zich te tonen. Na nog een korte wandeling vinden we een aantal andere Chimpansee op korte afstand en als laatste twee Chimpansee die heerlijk liggen te luieren op de grond. Het zijn net mensen die van elkaar genieten en zeer relaxed liggen te rusten. De jonge apen spelen krijgertje en slingeren van boom naar boom. De aller kleinsten kruipen weg in de beschermende armen van de moeder. De apen stralen rust uit en genieten zichtbaar van de vegetatie, het vlooien, de spelende kleintjes en elkaar. Al de apen om ons heen is fantastisch en maakt diepe indruk op ons. Na een flinke wandeling zijn we terug bij het uitgangspunt. We zijn moe en hongerig en na een heerlijke lunch genieten de rest van de dag van de rust op de camping.
Masindi
Vandaag op weg naar Hoima en als het mee zit rijden we door naar Masindi. Maar de dag begint al “goed”. We volgen Maps.me in plaats van ons verstand en komen op een “zeer toeristische” route terecht. Natasja zit achter het stuur en heeft al haar stuurmanskunst nodig om ons berg op en af te rijden. De paden zijn smal, nat, glibberig en overal liggen diepe sporen. Maar Natasja is een stoer wijf en loods ons feilloos door de bossen. Op een gegeven moment zijn we fout gereden maar door veel vragen en met behulp van locals zijn we weer op het goede pad terecht gekomen. Het is een stevige en vermoeiende trip. Rond het middag uur, na vijf uur rijden, hebben de helft van de 190 km afgelegd.
De laatste kilometers naar Hoima hebben we gelukkig een geasfalteerde weg en verloopt de reis voorspoedig. In Hoima bezoeken we de Mparo Tombs. De Mparo Tombs is een cultuur historische plaats waar koning Omakama Kabalega Chwa II is begraven. Omakama was koning van het koninkrijk Bunyoro Kitara ooit het meest machtigste koninkrijk van het land.
Na deze interessante onderbreking besluiten door te rijden naar Masindi. Nog een rit van ongeveer 65 km. Het laatste stuk weg is echter weer slecht en hebben toch iets meer tijd nodig dan eerst gedacht. Rond vijf uur komen we op de aan bij het Country Inn Hotel. Het was wederom een enerverende dag.
Murchison Falls National Park
Vandaag rijden we naar Murchison Falls National Park maar voor we vertrekken gaan we eerst onze voorraden aanvullen om te kunnen voorzien in Murchison Falls National Park. Even snel boodschappen doen is er echter niet bij. We zijn half Masindi afgelopen en hebben circa zeven winkeltjes en de markt bezocht om de juiste voorraden te kunnen inslaan. Maar de aanhouder wint en de voorraden zijn aangevuld, de koelbox en de tank zitten weer vol.
Op naar Murchison Falls. Vanuit Masindi is de weg meteen onverhard maar de weg is prima en we kunnen flink doorrijden. Na een aantal uren rijden komen we in het plaatsje Karuma.
Dit was nu net niet de bedoeling en hebben blijkbaar ergens een afslag gemist. We zijn helemaal naar het Oosten van het park gereden. In een poging om weer op de goede weg te komen met behulp van Maps.me doet ons in de rimboe belanden. De goden zijn ons vandaag niet gunstig gestemd. Na veelvuldig vragen komen we weer op de goede weg maar komen tot de conclusie we nog ruim 150 km moeten rijden om bij Murchison Falls te komen. Na alle kilometers van deze dag is dit te ver en besluiten naar de dichtstbijzijnde camping te rijden op ongeveer 70 km afstand. De weg is goed en de reis verloopt spoedig. De laatste 10 km is de weg onverhard. Om 15.00 uur komen we aan bij de prachtige camping Murchison Safari Camp. We zijn de enige gasten en worden hartelijk welkom geheten door Carin en haar zoontje Emanuel. Murchison Safari Camp is een oase van rust met prachtige vergezichten.
Na een stevig ontbijt, pannenkoeken met stroop vertrekken we naar Murchison Falls, de Tangi Gate. Het Nationaal park Murchison Falls is een nationaal park in het noordwesten van Oeganda en strekt zich landinwaarts uit vanaf de oever van het Albertmeer. De Witte Nijl stroomt van oost naar west door het park en heeft wilde watervallen en stroomversnellingen. De oppervlakte van het park is 3860 km2.
Vanaf de Tangi Gate rijden we naar het pontje welke ons over de Nijl zal zetten. De omgeving is fantastisch en we zien meteen al veel wildlife. Na drie kwartier komen we bij de pont. We krijgen het laatste plaatsje op de boot. Geluk dus. Het is een overtocht van 15 min.
Aan de overkant besluiten we meteen een Nijlcruise te boeken naar de Murchison Falls. Een leuke tocht met veel nijlpaarden, krokodillen en talloze vogels. Helaas blijven we op grote afstand van de Murchison Falls en dat is toch wel een kleine tegenvaller. Rond half zes zijn we terug en hebben het plan opgevat om op de top van de Murchison Falls te kamperen. Maar hiervoor moeten we in het schemer nog een rit van 28 km op een onverhard weg rijden. Dat wordt dus flink doorrijden om voor donker onze tent op te kunnen zetten. De campsite is helaas een tegenvaller. Geen gras en alles is erg nat. Ondanks dat het inmiddels donker is geworden besluiten we terug te rijden en bij Red Chilli Safari Camp te gaan overnachten. Een mooie camping met goede faciliteiten.
Na een voortreffelijk ontbijt met een cheese-bacon omelet en verse koffie rijden we naar de Murchison Falls. Deze waterval is werkelijk indrukwekkend, je blijft er naar kijken. De nijl, met z’n miljoenen liters water, perst zich met donderend geweld door een zes meter brede kloof. Door het opspatten water zien we een prachtige regenboog en dit maakt het plaatje compleet.
Na dit indrukwekkende schouwspel rijden we de Honeymoon Track. Echter na een aantal kilometer houden we het voor gezien. De begroeiing is te hoog en te dicht en er valt niets te zien. We besluiten om naar de overkant van de rivier de Nijl te gaan. Daar is het meer een Savanne landschap. We rijden de Buligi track en de Victoria track. We zien heel veel giraffes, zwijnen, honderden herten, buffels en als klap op de vuurpijl een leeuw die aan het jagen is. Echt geweldig!!!!! Om zes uur terug bij de Ferry en terug naar de Red Chilly Rest Camp.
Na het avondeten pakken nog even de kaart erbij en maken plannetjes voor de volgende dag met af en toe een wegduikende beweging want de vleermuizen vliegen ons vanavond om de oren. Ook komt een nijlpaard al grazend en tevreden grommend voorbij.
Het plan is om een aantal tracks te rijden in Murchison Falls National Park en dan via de watervallen van Karuma door te rijden naar Gulu. Voordat we op pad gaan besluiten we eerst onze achterband laten controleren want de band lijkt steeds platter te worden. Op een paar honderd meter is gelukkig een garage. De auto wordt niet netjes aan de kant gezet maar blijft staan waar wij zijn gestopt en op de krik geplaatst. Een compressor is niet aanwezig maar dit wordt opgelost door de druk van een vrachtauto af te tappen. Creatieve jongens die Afrikanen.
Vervolgens wordt de band naar de andere kant van het terrein gerold om de band nat te spetteren vanuit een grote waterbak om zodoende het gat te vinden. Ongelooflijk maar waar, het werkt. Er blijkt wederom een spijker in de band te zitten. Voor 20.000 Shilling wordt de band gefikst. Op naar de ferry maar helaas is deze stuk en we moeten een paar uur wachten totdat de pont is gerepareerd.
Door het oponthoud passen we onze plannen aan en besluiten een aantal tracks te rijden en vannacht nog een keer op Red Chilly Rest Camp te overnachten. We rijden de Queen’s, Shoebill, Albert en de Pakuba track. Erg mooi en wederom heel veel wild gezien. Heel bijzonder waren twee giraffes die elkaar het hof maakten. De twee giraffes paradeerden samen over de vlakte, elkaar teder aanrakend, de lange nekken verstrengeld. Zo mooi, zo gracieus! Om zes uur zijn we terug bij de boot. Echter bij de gate moeten we onze permits verlengen. Verlengen geen probleem maar afrekenen met Visa een “feest”. Na ruim een uur proberen lukt het uiteindelijk te betalen.
Foto's
