Bijzondere ontmoetingen
Oeganda
Afrika
MSneijers
Bijzondere ontmoetingen
Een ontmoeting met de grootste, zwaarste en sterkste mensaap ter wereld. Dat kan niet anders dan indrukwekkend zijn! Dit was iets waar ik ontzettend vaak en ontzettend lang van gedroomd heb! En hoe ongelooflijk gelukkig mag ik mezelf prijzen dat deze droom uitgekomen is.
Nadat de permits aangevraagd waren, nam de spanning alleen maar toe. Verwacht ik niet teveel? Kan ik die trekking wel aan (ik ben namelijk niet onwijs sportief aangelegd)? Dadelijk ben ik verkouden of ziek? Heerlijk al die gedachtes die voorbij dwalen, wanneer je een stap richting je dromen zet.
Na lang afgeteld te hebben was het dan eindelijk zo ver. Het was tijd om deze imposante en bedreigde diersoort te mogen ontmoeten. Om 4.00 uur ging de wekker en wij rolden met onze oogjes half open onze tent uit. Even genieten van het mooie uitzicht (wij sliepen aan Lake Bunyoni) en het besef kwam dat vandaag de dag was aangebroken. Ineens was ik klaar wakker. Mijn hart bonkte nu al in mijn keel en we waren nog niet eens onderweg.
Bij aankomst was het eerst tijd voor de briefing. We kregen een ranger mee die ons de weg zou wijzen, daarnaast nog twee mannen met geweren voor het geval we bosolifanten tegen zouden komen. Er werd nadrukkelijk gevraagd of we ook dragers mee wilden. Voor een kleine vergoeding zouden deze mensen onze spullen dragen en ons helpen bij moeilijk klimstukken. Nee joh, komt goed! Zo zwaar kan het toch niet zijn dacht ik!?
We maakten kennis met onze ranger. een onwijs lieve jongeman. Deze vertelde ons dat wij vandaag veel geluk hadden. We zouden kennis gaan maken met de Kahungye groep. Dit was de grootste groep, met ook nog de grootste silverback. Wauw!
We liepen door mooie velden en akkers tussen de lokale bevolking. Het was prachtig! We begonnen meteen aan een flinke klim omhoog, waarbij we boven even de kans hadden om te rusten (wat ik ook echt wel nodig had). Met mijn tong op de grond wilde ik gaan kijken naar het stuk wat we al omhoog gelopen hadden. Ondertussen kwam er een lieve vrouw op leeftijd boven met een zware zak op haar hoofd, ze had een vrolijke lach en geen zweetdruppel te zien (oké, ik moet denk ik echt iets aan mijn conditie gaan doen). Ik probeerde in het Engels contact met haar te maken, maar dat werd lastig. Zij probeerde mij in haar taal iets te vertellen, maar ook daar kwamen we niet verder mee. Dan maar met handen en voeten! We snapten er allebei helemaal niks van, maar het was geweldig! We moesten erg hard lachen en gaven het uiteindelijk maar op. Wat een geweldige en bijzondere ontmoeting, die me altijd bij zal blijven.
Tijd om aan de andere kant van de heuvel; nee het was toch echt een berg, van het uitzicht de genieten. Het was adembenemend. Een mistig vergezicht over Bwindi Impentrable forest. Het was net een film, zo ongelooflijk mooi dat het bijna niet echt kon zijn. Gorilla's in de mist viel ineens ontzettend op zijn plaats. Zo bijzonder dat ik een van de oudste regenwouden van Afrika mocht betreden.
Tijd om verder te wandelen door het mooie landschap! We hadden op het begin van de trekking een stok meegekregen. Ik dacht nog: 'Oh leuk! past helemaal bij het idee van een zware trekking! Maar om eerlijk te zijn, wat moet ik daar nu mee?'.
Daar begon ik nu langzaam achter te komen. Rotsen op, rotsen af, af en toe zat er ineens kloof waar je half overheen moest springen. Die stok was toch ontzettend handig. Uiteindelijk kwamen aan de rand van de akkers, hier had de Kahungye groep gisteren gezeten, maar ze waren nu weer diep het regenwoud in.
'Oké, nu gaat het beginnen' zei de ranger. Euh, beginnen? We zijn toch al een tijdje geleden begonnen?
We lopen door een riviertje en moeten meteen een flinke klim maken. Ooh, dit vind ik ontzettend leuk! Vroeger wilde ik ook het liefst van het pad af om te klimmen in de bossen! (nu moet ik wel zeggen dat de bossen in Nederland niet te vergelijken zijn met het regenwoud in Uganda). Maar het was geweldig!
Het was stijl omhoog, stijl naar beneden en vervolgens weer stijl omhoog. Wauw! Super gaaf, maar ook erg zwaar. Het bleef maar doorgaan, je moest je continu bewust zijn van waar je jezelf aan vast kon houden en waar je je voeten neer kon zetten, er waren geen rechte stukken. Het was erg glibberig, dus mijn stok was op dat moment mijn beste vriend!
Na een paar uur merkte ik dat mijn energie op begon te raken, het was geweldig mooi, maar er leek geen eind aan te komen. Hoe kunnen die gorilla's na een dag alweer zo ver weg zijn?! Misschien kunnen ze de gorilla's wel niet vinden!
En net toen ik dacht geen stap meer te kunnen zetten hoorden we een geluid..
Voor onze neus kroop een gorilla weg.. Echt dat moment! Die eerste aanblik! Tranen in mijn ogen. Wat een bijzondere ervaring! Zware trekking? Trekking? Welke trekking?
We moesten nog een stuk verder, want deze gorilla was wat verder verwijderd van de groep.
Tijd om onze stokken in te leveren (alles voor de veiligheid van de gorilla's) en te gaan genieten.
Wat een prachtige dieren en zo ontzettend speciaal om een kijkje te mogen nemen in hun wereld.
Achteraf moesten we natuurlijk dezelfde weg ook weer terug! Ik was alleen ondertussen de grip van mijn schoenen kwijt, waardoor ik grotendeels glijdend de bergen af ben gegaan. Het maakte niets uit want ik kon alleen maar lachen. Ik ben zo blij dat het echt een pittige en lange trekking was, het was zo ongelooflijk mooi.
Wat ik me alleen nog wel steeds afvraag is hoe in vredesnaam die bosolifanten daar kunnen lopen? Het was zo ongelooflijk stijl en dichtbegroeid. Dat kan toch niet?!
Bwindi Impenetrable (wat staat voor ondoordringbaar) doet zijn naam eer aan. Een van de oudste regenwouden van Afrika en het is er adembenemend en prachtig. Deze ervaring heeft alle verwachtingen overtroffen. Een droom die is uitgekomen!
Foto's
