Een droom die uitkomt. Het begin...

Door: MSneijers

Geplaatst op Jan 14, 2016

"Oewatte?" "Oeganda?" "Dat ligt ergens in Azië toch?" "Wat ga je daar toch doen?" "Is het daar niet onveilig?" "Hoe kom je daar nu toch weer bij?"

Een greep de reacties die we kregen wanneer we vertelden waar onze volgende reis naar toe zou gaan.
Ja, Uganda! De parel van Afrika, het land van de gorilla's en de prachtige natuur. En verder? Verder gaan we het de komende 2,5e week ervaren!

Afrika is altijd een continent geweest dat bovenaan mijn lijstje stond om te bezoeken. En dit jaar hebben we eindelijk de stap gezet. Een droom die uitkomt en ik vind het doodeng!
Liggen mijn verwachtingen niet te hoog? Wat als het tegenvalt? Tegelijkertijd heb ik de kriebels in mijn buik. We gaan naar Afrika en niet zomaar naar een land in Afrika, maar naar Uganda.
Een land wat mij ontzettend aanspreekt. Een ontzettend divers land, een ontmoeting met de zeldzame berggorilla's, een puur land met (nog) weinig toeristen.
Ik kan niet wachten om het echte Afrika te ervaren!

Op 23 juli 2015 is ons grote avontuur begonnen. Een hotelletje nabij Schiphol, zodat we in alle rust richting het vliegveld konden. De inpak- en 'ik ben echt iets vergeten' stress waren daardoor gelukkig al achter de rug! Het inchecken gaat vlot, dus daarna nog rustig wat kunnen drinken voordat we moesten boarden. Een fruitsmoothie voor de vitamientjes en vervolgens het vliegtuig in!

We blijken een kleine vertraging te hebben, maar dat scheelt in Istanbul weer wachttijd (we moeten daar overstappen). Uiteindelijk blijken we erg krap in tijd te zitten en moeten we toch op gaan schieten. En laat onze gate nu net aan de andere kant van het vliegveld te zitten. Lekker handig, want het vliegveld in Istanbul blijkt erg groot te zijn!
Eenmaal bij de gate aangekomen hadden we eigenlijk rustig aan kunnen doen, want ook deze vlucht is vertraagd. Er staat dat de departure time 10 min. later is dan verwacht (al zijn 10 minuten volgens de begrippen van Turkish Airlines toch wat anders dan de 10 minuten die ik gewend ben). Uiteindelijk vertrekken we anderhalf uur later..

De reden van de vertraging schijnt met slecht weer te maken te hebben. Ook tijdens de vlucht roept de piloot om dat we door slecht weer moeten en het daarom van belang is dat we onze riemen vast houden. Slecht weer? Oké.. adem in adem uit.. Ik hou mijn hart vast. Afgelopen jaar zijn we in een sneeuwstorm beland toen we terug kwamen uit Nepal. Dat was niet een van mijn meest prettige ervaringen, dus hopelijk wordt het niet weer zo'n avontuurlijke vlucht.

Uiteindelijk hebben we nog wel wat turbulentie gehad, maar het viel gelukkig allemaal mee. En we stonden als snel veilig met beide beentjes op de grond.
De grensformaliteiten gaan vrij vlot en buiten maken we kennis met onze reisleidster. Die geeft aan dat het toch wel handig is om alvast een beetje te pinnen, zodat we de eerste dagen vooruit kunnen. Het is ondertussen 4.30 uur in de ochtend en we mogen niet meer via de uitgang naar binnen.
Een stukje verder staat een beveiliger, inclusief detectiepoortje en een bagage controle apparaat. Natuurlijk begint het ding weer hard te piepen wanneer ik er doorheen moet. De man kijkt op en vraagt op een slaperige toon: 'What do you have?' 'Euh, nothing' zeg ik, terwijl ik mijn zakken nakijk. Na een korte controle mag ik doorlopen. We moesten wel even zelf onze handbagage door het apparaat duwen, want dat gaat nog niet automatisch. Uiteindelijk mochten we doorlopen om te pinnen, het is even rekenen met die Ugandese Shilling, maar we krijgen een mooi pakketje uit de pinautomaat.

Tijd om naar het hotel te gaan, voor een korte nachtrust. Zodat we verder kunnen reizen naar de hoofdstad van Uganda: Kampala.