naar Swakopmund (dag 6)
Swakopmund
Namibië
Elstijssen
naar Swakopmund (dag 6)
Verdorie het is 9.00 en we zitten op het terras van de lodge. Eigenlijk zouden we hier nu niet zijn. We zijn vanochtend om 6 uur opgestaan en zouden om 07.40 vliegen. Nadat we al een kwartier in de auto op de airstrip stonden te wachten, kregen we via de radio het bericht dat Sefofane (vliegmaatschappij) de planning had gewijzigd zonder de lodge cq. ons op de hoogte te stellen. Dus terug naar de lodge. Sefofane belde ons met excuses. Onze vlucht staat nu voor 10.35 gepland. Vliegen we als het heet is èn we hadden toch zeker 2 uur langer kunnen slapen.
Daar kwam het vliegtuig aan, gauw in de auto en voor de 2e keer naar de airstrip. Onderweg kwamen we een grote kudde gemsbokken tegen. Het waren er zeker meer dan 30 en dat is redelijk uitzonderlijk. Een 2-motorige Cessna 310 stond in de startblokken. Een 6-seater met behalve de piloot en co-piloot twee Zwitserse toeristen aan boord. We kregen uitgebreid uitleg over de route, die gevlogen zou worden. We werden (verassing) getrakteerd op een scenic flight over de highlights van het gebied, zoals de Sossusvlei (waar we gisteren waren), het gebied waar diamanten worden gedolven, Sandwich Harbour (was een Duitse haven genaamd Sandfisch; Engelsen verstonden Sandwich), de Kuiseb Delta en Wetlands, het eilandje voor de kust waar Brad Pitt en Angelina Jolie hun zwangerschapverlof doorbrachten en een aantal scheepswrakken. Dit alles met de kanttekening, dat wat we zouden zien afhankelijk was van de hoeveelheid mist. De piloot wilde ’s avonds gewoon zijn zoontje weer zien en dus geen onnodige risico’s nemen. Het was een fantastische vlucht. De piloot vloog regelmatig heel laag, moest wel af en toe uitwijken in verband met behoorlijk wat mist. Daardoor hebben we een paar dingen gemist, maar dat kon de pret niet drukken. We kwamen om 12.00 uur aan in Swakopmund. Swakopmund is een woestijnstadje aan de Atlantische Oceaan, gesticht in 1892.
Het is nu 17.00 en ik zit met mijn laptop op bed in onze cottage op palen in The Stiltz. Het is wel een grote overgang. Van ruim 35 graden naar hooguit 20 en van een blauwe lucht naar sombere zeemist. We hebben een balkon met uitzicht op zee, maar met sombere mist is het niet echt aantrekkelijk. Ik lees in Evert zijn notitieboekje: “Volgens Els heeft het wel iets. Volgens mij is het als ze zoiets zegt niet veel.” We arriveerden ca. 12.30 en zijn vanmiddag koffie (met gebak) gaan drinken bij Café Anton. Swakopmund valt niet uit te leggen. Het is hier een allegaartje van vanalles en nog wat. Mensen spreken in één zin onverstaanbaar Engels en Duits door elkaar. De wegen zijn heel breed, maar van zand. Er zijn mooie winkels (dicht i.v.m. 1e Paasdag), maar de huizen zien er ongezellig uit. De receptie heeft – op ons verzoek - een tafel gereserveerd in The Tug (De Sleepboot); een visrestaurant. Het ging wat moeizaam, want het is druk in Swakopmund vanwege het paasweekend. Kun je nagaan hoe uitgestorven het normaal gesproken is, want wij vonden het behoorlijk rustig. Om 18.00 (met taxi; te koud om te lopen) aangekomen bij The Tug, bleek er geen tafel voor ons gereserveerd te zijn. Uiteindelijk was er tot 19.00 uur een tafel beschikbaar. Wel het mooiste tafeltje in het restaurant, omgeven door ramen en pal boven het strand. Jammer dat we snel moesten eten, maar het eten was geweldig. Heb nog niet eerder zo’n malse inktvis gegeten. De kabeljauw met krab en zeevruchten was heerlijk en hetzelfde gold voor de wijn. We hebben meteen voor dinsdagavond gereserveerd. Nog ’n uurtje achter de laptop foto’s loaden, mijn verslag bijwerken en om 21.00 in bed. Ik kan me niet heugen dat ik ooit al om 21.00 uur in bed heb gelegen.
SWAKOPMUND (DAG 7)
Het is 12.00 uur en ik zit achter mijn laptop met het kacheltje en mijn fleecevest aan. Het is nu niet mistig, maar wel zwaar bewolkt en koud. Er staan flamingo’s in het water naar voedsel te zoeken. Vanochtend ging de wekker om 8.00 uur. Goed dat we ‘m hebben gezet. Ik was anders van zijn levensdagen niet wakker geworden. Om 8.30 ontbijt en vamiddag gaan we het stadje in. Shoppen en vooral ook naar een Internetcafé. Gisteren hebben we er een gevonden, waar ik mijn laptop mag gebruiken; lekker makkelijk. Kan ik het verslag gewoon naar onze weblog kopiëren en misschien ook nog wat foto’s downloaden. Als dat vanmiddag allemaal lukt, denk ik niet dat ik morgen nog een keer log. Swakopmund biedt onvoldoende stof voor onze weblog.
Het is 2 Paasdag 14.30 en ik zit draadloos met mijn laptop in een Internetcafé in uitgestorven Swakopmund. Op de achtergrond draaien ze Duitse schlagers en smartlappen. We hebben hier net koffie gedronken met hartige taart. Evert is even naar restaurant The Grapevine om een tafeltje voor vanavond te reserveren. De taxichauffeur van gisteravond betwijfelde of het restaurant vandaag open is. Ze zijn erg gelovig zei hij en vermoedde daarom dat ze dicht zouden zijn. Straks gaan we shoppen. Supermarkten en de winkels, die gericht zijn op toeristen, zijn gewoon open. Ik ga nu proberen het verslag, dat ik gemaakt heb, en een aantal foto's op het weblog te zetten. Hoop dat het lukt. Pas aan het einde van de reis als we weer in Windhoek zijn, is er weer Internet beschikbaar.
Foto's
