Swakopmund
Oesters, dolfijnen, wormen en nog veel meer!
Van Solitaire zijn we (na appeltaart bij Moose gehaald te hebben, is erg lekker. Bekend naar het boek van Ton van der Lee)richting Swakopmund gegaan.
De bergpas naar Swakopmund lag er erg slecht bij. De wasbordweg was soms zo erg dat de versnellingspook bijna uit de versnelling schoot, de auto alle kanten op stuiterde
en de ruitenwissers klapperden. Na de pas kregen we de saaiste weg ever. Alleen maar kilometers lang een rechte weg met als uitzicht een bijna kale vlakte.
Onderweg ook weer springbokken gezien. (We stoppen al niet eens meer om een foto te maken) en twee kudu's. Die hadden we nog niet gezien.
Hier in Swakopmund was het de eerste twee dagen bloedjeheet. Wel een leuk stadje. Lekker naar het strand geweest en bij een überhippe stranttent met een drankje in de hand (ik durf niet meer te praten over bier anders denken jullie dat we niks anders doen) in een ligstoel naar de ondergaande zon gekeken. Life can be hard...
Gister een boottocht gemaakt en oa pelikanen gezien (wat zijn die groot!), een heleboel (25.000) zeehonden die daar voor de kust liggen en op zee dolfijnen. Later ook nog de bottlenose dolfijnen gespot, deze zijn de grootste van allemaal. Echt geluk, want deze worden soms maar een aantal keer per maand gespot. We hadden ook nog een picknick aan boord: oesters met champagne... Verser kon niet, ze waren die ochtend geplukt. Aan het einde van de boottocht kwam er ook nog effe een zeehond aan boord waar je mee mocht knuffelen. Hij stonk wel uit z'n mond. Echt geweldig!
Vandaag hadden we twee tours voor de boeg. Vanmorgen hebben we de living desert tour gedaan. Op zoek naar de little 5. Onze prettig gestoorde gids liet ons
allerlei sporen zien en vond in no time een gekko, slang, spin, kameleons en lissards. Als je denkt dat het altijd heet is in de woestijn, (zoals wij dachten)
kun je het flink mis hebben, want hier kan het weer heel snel omslaan. De afgelopen dagen was het bloedheet en vandaag was het dus weer erg koud en mistig.
Vanmiddag de township tour. We waren maar met z'n tweeën. We reden door het township, veel armoede natuurlijk en huisjes als lappendekens in elkaar gezet. We zijn op bezoek geweest bij het stamhoofd van de Damara en bij een herero vrouw. Na even kletsen moest ik met haar mee naar haar slaapkamer en de mannen moesten naar buiten.
Je raadt het al zeker, Isabel mocht ook zo'n mooi hereropakje aan... (laten we hopen dat dat bij de himba's niet moet...) Verder uitleg gekregen over kruiden en de
kliktaal (nama-taal) die ze spreken. Kinderen komen als bijen op honing op je af. Ik vroeg de gids wat ze riepen. Hij vertaalde: "dit is de mijne!" haha. En elkaar maar
verdringen om op de foto te mogen. Ze pakken ook gewoon je hand en lopen met je mee.
Vervolgens kwamen we in een cafeetje terecht. Wanneer de mensen Afrikaans praten, is dit vrij goed te verstaan en andersom verstaan ze je ook.
Daarna gingen we aan tafel voor de 'traditionele delicatesses' wat bestond uit een raar drankje, een soort dikke pap, spinazie, bonen en.... wormen!
Isabel was vast van plan om van dat laatste niet te eten, maar uiteindelijk (onder druk) toch maar geproefd. Pascal had er al een op en vond ze niet super.
We kunnen ze in elk geval niet aanraden. Op de terugweg maar wat gesnackt bij de KFC om de smaak wat te neutraliseren zeg maar. Al met al weer leuke dagen achter
de rug.
groetjes, Pascal en Isabel