Avontuur in Kaokoland
Kaokoland
Namibië
Esthers
Avontuur in Kaokoland
Mijn autoroute:
Voordat we bij Kaokoland aankomen hebben we al 2 weken avontuur in Botswana
achter de rug.
Onze 4x4 nissan single cab met daktent hebben we in
Windhoek gehuurd en er meteen een cursus van een halve dag 4x4 rijden
bij genomen.
We zijn vertrokken uit Kamanjab waar we een cheetah farm bezocht hebben
en gaan via Ruacana naar Swartbooidrift.
Het is een lange onverharde weg, onderweg zien we giraffen en struisvogels
en vooral veel stof.
In Ruacana slaan we in de plaatselijke supermarkt proviand in voor de komende
dagen.
De weg slingert langs de grensrivier met Angola naar onze campeerplek. Deze weg is
in de droge tijd waarin wij er zijn redelijk te berijden, maar in de regentijd is het
een ander verhaal. Onderweg zien we enkele himba nederzettingen.
Vanuit onze campeerplek bij de kunene River lodge rijden we de volgende dag naar
de Epupa watervallen.
De hele route is onverhard, onderweg komen we een auto met himba mannen tegen,
ze hebben een lekke band en vragen of wij plakspullen bij ons hebben, helaas hebben
we dit niet. Ze staan hier al sinds gisteren. We geven ze een jerrycan met water en
wat te eten. Er zit voor deze mannen niets anders op dat verder te wachten.
Een stukje verderop zien we een himba familie lopen, ze gaan verhuizen, een mand
met spulletjes erin op het hoofd, dat is alles wat ze bij zich hebben.
Na een tijdje komen we op een splitsing van de weg die naar Opuwo en naar Epupa falls
loopt, hier komen we de eerste toeristen tegen die als gekken over de ruwe gravel weg
rijden.
Onderweg komen we langs een himba begraafplaats en bij het verlaten van de auto
constateren we dat aan een zijde de treeplank half afgebroken is. Met wat ijzerdraad
binden we deze weer zo goed en kwaad als het kan weer aan de auto vast en rijden verder
door de Zebra mountains.
Ook bezoeken we naar aanleiding van een klein bordje langs de weg, Chief Kapika, een
himba leider. De goede man ligt te slapen in zijn hut, maar wordt door de vrouwen wakker
gemaakt en geeft ons een handje. Helaas kunnen we zijn verhaal wat hij vertelt niet verstaan.
We komen in de loop van de dag aan bij de omarunga campsite, gelegen op zo’n 100 meter
van de watervallen.
We zijn een paar jaar geleden hier ook geweest en het is hier nog steeds onbeschrijflijk mooi.
De campingbaas belooft ons de volgende dag de treeplank weer aan de auto te lassen.
We hebben foto’s bij van himba vrouwen die we hier 3 jaar geleden ontmoet hebben en we
vragen aan een paar himba vrouwen die hier sieraden verkopen of dat ze ze kennen en wat
blijkt, van een van hen is hun moeder die op de foto staat.
Deze vrouw van de foto woont weer in de bergen en haar dochter neemt de foto mee.
Na nog een dagje bij de watervallen doorgebracht te hebben gaan we richting Opuwo.
De eerste 75 km heb je vooral stenen, gravel, zand en een wasbord effect. De gelaste zijtree
plank begeeft het weer door al het gehobbel en we nemen deze tussen ons in in de auto mee.
Opuwo is de enige wat grotere plaats in Kaokoland, je ziet hier traditionele himba en herero
vrouwen boodschappen in de supermarkt.
De volgende dag vervolgen wij onze weg naar Palmwag, onderweg stoppen we bij het dorpje
‘’bij het blauwe bakkie’’ een himbaplaatsje gelegen bij een blauwe gesloopte pick up truck.
Hier waren we 3 jaar geleden ook, wat blijkt meer dan helft van himba’s is vertrokken richting
Opuwo, op zoek naar meer geluk, eten, huis en werk?
We rijden verder richting Sesfontein en passeren mooie landschappen en het is erg rustig op
de gravel weg. Dan komen we aan bij de steilste heuvel van Namibie (op de Zijlpas na). Een
auto voor ons heeft moeite om omhoog te komen. Ons lukt het prima met onze 4x4, omlaag
ook maar dan gaat het na 2 km. mis, geen remdruk meer en rook uit de motor. D.m.v. de
handrem en afremmen op de motor komt de auto tot stilstand, snel de motorkap geopend,
we zien rook en vuur, dit blussen we snel met water wat we bij ons hebben. De auto die zojuist
voor ons de heuvel op reed en die we ingehaald hebt stopt en we besluiten dat een van ons
met hen mee rijdt naar Sesfontein om de autoverhuur te gaan bellen, de mobiel werkt daar
niet en een van ons blijft achter bij de auto.
Ondertussen stopt er een namibische vrachtwagen met 6 man aan boord. De mannen kijken
bij de motor en wat blijkt, de dop van de kan met remvloeistof is er afgetrild waarschijnlijk door
het slechte wegdek en de remvloeistof is over de motor en de accukabels gekomen en gaan
roken, de brand is waarschijnlijk ontstaan door droog gras en takjes die zich aan de onderkant
van de auto bevonden door het rijden op onverharde wegen en paden.
De mannen demonteren de kabel van de accu, vullen remvloeistof bij en ze vinden ook de
dop van het kannetje om de remvloeistof er in te houden terug.
De auto doet het weer dank zij deze mannen!
Ondertussen de auto weer ingehaald waarin Esther meelifte naar Sesfontein.
We bellen daar onze autoverhuurder en deze vraagt ons de auto na te laten kijken in Khorixas
zo’n 270 km. verderop, de dichtstbijzijnde garage.
We vervolgen onze weg, de weg is zeer slecht. Wegwerkers hebben de weg net weer geprobeerd
te egaliseren (vlakker maken), hierbij zijn veel stenen gebroken en veel auto’s rijden er de banden
op lek.
Zo wij ook, na zo’n 60 km. vanaf Sesfontein, geen probleem denken we.
Snel de krik eronder, moeren losdraaien, maar helaas zijn er verschillende moeren gebruikt, nl.
voor sleutel 19 en 18, en wij hebben alleen sleutel 19 in het gereedschapsetje zitten. Dus andere
auto’s aanhouden en vragen of ze sleutel 18 hebben, het is erg rustig op deze weg, dus het duurt
wel even. Dan komt er een busje langs, dat stopt, en ja, ze hebben de juiste sleutel. Het wiel
kan vervangen worden..
De garage in Khorixas hebben we die dag niet meer gehaald, we zijn tot Palmwag gekomen,
die nacht kamperen we bij het Rhinocentre.
Foto's
