Deel 6/7 Roadtrip door Zuidelijk Afrika (Namibie, Botswana en klein gedeelte Zambia)
Etosha
Namibië
Marcvankessel
Deel 6/7 Roadtrip door Zuidelijk Afrika (Namibie, Botswana en klein gedeelte Zambia)
Onderweg naar Tsumeb neem ik een oudere man mee.
Hij vraagt niet naar mijn naam, maar wel tot welke kerk ik behoor.
Tja, da´s ook een manier om een gesprek te starten.
Het blijkt een dominee te zijn die op weg is naar een kraal om daar maatschappelijk werk te verrichten.
Als ik hem vraag of ik met hem mee naar de kraal mag, zegt ie zonder aarzelen ja. Alleen moet daar nog wel de dorpsoudste toestemming voor geven.
Maar dat blijkt ook geen probleem te zijn, en zo loop ik met de dominee en de dorpsoudste door de kraal. Ik krijg overal uitleg en het is bijzonder interessant.
Helaas moet ik verder, maar anders had ik hier de hele dag kunnen rondhangen. Gewoon proeven hoe het leven in een kraal in het echt is.
Van wat ik kan zien is het leven daar zwaar.
Tegen het eind van de middag kom ik in Tsumeb aan.
Het is een klein mijnwerkersstadje dat in de 19e eeuw gesticht is door de Duitsers.
De omgeving is dor, droog en kaal.
Maar Tsumeb is groen.
Overal brede lanen met acasiabomen en mooie koloniale gebouwen. Het is er schoon en er hangt een prettige atmosfeer.
Het contrast is groot met de kraal van 3 uur geleden, waar het bij wijze van spreken elke dag overleven is
Tsumeb is de toegangspoort tot het Etosha NP.
Met een oppervlakte van 25.000 km2 is het groter dan Kruger en allerlei dieren komen er voor, zoals leeuwen, olifanten, hyenas, neushoorns, buffels, cheetahs, luipaarden, giraffen, en diverse soorten antilopen.
Het park heeft 4 kampen en vanwege de beperkte accomodatie is vooraf reserveren noodzakelijk.
Maar omdat ik vooraf niet wist hoe deze reis zou gaan verlopen heb ik niets gereserveerd.
Gelukkig is er voor de komende 2 nachten (op 2 verschillende kampen) nog beschikbare accomodatie.
Voor de eerste nacht is er alleen nog een familie-chalet beschikbaar.
Niet goedkoop voor in je eentje, maar ja dan heb je ook wat.
Een keuken, aparte zitkamer, 2 slaapkamers en zelfs 2 wc´s.
Ik probeer ze alle 2 uit.
De linker wc zit het lekkerst.
De volgende ochtend al om half zes op pad.
's-Morgens vroeg zijn de dieren het aktiefst en na een paar uur heb ik prijs.
Het is een giraffe.
Maar het gaat niet zo goed met hem.
Zijn kop is in een staat van ontbinding en zijn borstkast ligt open.
Maar daar ligt wel een leeuw aan te knabbelen.
Lucky me!
Hij ligt 5 meter van de weg af, ik sta er met mijn neus boven op.
Je hoort het vlees van de botten scheuren.
Ik heb pas na een paar minuten in de gaten dat er aan de andere kant van de weg nog 5 leeuwen liggen.
Vol gevreten en aan het uitbuiken.
De rest van dag zie ik alle grote dieren voorbij komen. Zelfs de neushoorn.
Ik vond Kruger qua flora mooier, maar in Etosha heb ik meer dieren gezien.
Na Etosha rijd ik door naar Otjitotongwe farm.
Een farm waar op een private reserve een aantal cheetahs leven.
Het ziet er mooi uit maar het voelt wel als de Beekse Bergen.
De cheetahs worden namelijk dagelijks gevoerd.
Op het erf lopen ook cheetahs. Deze zijn echter tam en speels.
Hier geen uitgebreide briefing met de Do's en Dont's, maar alleen een 'Have fun with them, but just don't make them angry'
Daar lig ik dan.
Op het gazon, met 3 cheetahs.
Eén er van is erg speels en laat zich gemakkelijk aaien.
Mijn slippers vindt ie ook geweldig. Eenmaal vast is vast.
Zijn tanden en klauwen vastgenageld en hoe harder ik trek, hoe harder hij met zijn kop schudt.
Ik laat hem maar, want er was me verteld 'just don't make them angry'.
Totdat de boer het ziet en met zijn handen de cheetah's ogen bedekt.
Prompt laat ie los.
Maar het spelen gaat verder.
En met zijn tong, dat als schuurpapier voelt, likt ie het zweet van mijn armen.
Een minuut later is mijn nek aan de beurt.
Toch niet zo'n fijne gedachte.
Hij zal toch niet vergeten zijn dat ie tam is, denk ik nog.
De volgende ochtend vroeg opgestaan.
Het is een lange rit naar Opuwo in het ruige noordwesten van Namibie.
De benzinemeter geeft 30% aan en ik ga er van uit dat ik onderweg wel ergens kan tanken.
Dat blijkt een inschattingsfout te zijn.
Na 2 uur nog geen benzinestation gezien en de meter begint langzaam in het rood te kruipen.
De lifter, die ik inmiddels een half uurtje in mijn auto heb zitten, blijkt mijn 'redding' te zijn.
In het gehucht waar ik hem af zet blijkt benzine verkrijgbaar te zijn.
Na een minuut komen 2 jongens er aan met een houten krakkemikkege kar waarop een vat met benzine staat.
Een open vat. Zonder deksel.
Levens-ge-vaar-lijk !
Maar ja, mijn auto heeft weer brandstof.
Uit het vat wordt telkens met een blik benzine geschept en met een slang naar de tank geleid.
Tegen de middag bereik ik Opuwo.
Het is de toegangspoort tot Kaokoland, het droge en onherbergzame gebied waar de Himba's leven.
Het straatbeeld van Opuwo is heel bijzonder.
Hererovrouwen met hun traditionele kledij, mannen en vrouwen van de Zena stam met hun gekleurde kralen en kettingen, en Himba's, die topless inkopen doen bij de plaatselijke Super de Boer.
De komende 2 dagen verblijf ik in een sjieke lodge. Deze staat boven op een heuvel en het uitzicht is grandioos.
De lodge blijkt in het programma te zitten van een Duitse reisorganisatie want er zijn nogal wat meine Damen und Herren.
Een voordeel; om twaalf uur heb ik het zwembad een uur lang voor mezelf.
Dan is het namelijk lunchtijd en loopt het gezelschap onder aanvoering van hun reisleider naar het restaurant.
Want lunchtijd is lunchtijd en om twaalf uur zal er gegeten worden.
Of je nou honger hebt of niet.
Foto's
