Right time, right place - Zebra-kill in Etosha

Door: LWesterik

Geplaatst op Feb 6, 2011

Terwijl de temperatuur rond kwart voor 10 ´s ochtends al richting de 40 graden klimt komen we bij Ondongab, een van de vele waterplaatsen in het park, een gemoedelijke grazende kudde zebra´s en springbokken tegen. Iets verderop liggen, aan de linkerkant van de `parkeerplaats´ een paar leeuwen. Voor we de auto echter goed en wel stil hebben staan en de camera gepakt hebben sluipt een van de leeuwinnen op nog geen 10 meter van ons vandaan trefzeker steeds dichter naar de kudde toe. Omdat ze eerst het pad waar de auto´s rijden over moet steken lijkt het in eerste instantie een nutteloze actie die haar eerder zal uitputten dan daadwerkelijk iets zal opleveren. Toch lijkt ze vastbesloten en ze rent de kudde in. De springbokken en zebra´s stuiven uiteen, een stofwolk achterlatend, maar de leeuwin sprint door. Als een van de zebra´s ineens afwijkt van de kudde en de andere kant oprent weet je gevoelsmatig dat die het niet gaat overleven. Binnen een fractie van een seconde grijpt de leeuwin de achterkant van de zebra en duikelen zebra en leeuwin over elkaar heen. Ineens zitten we werkelijk middenin een film van NatGeo Wild.
Al vrij snel nadat de zebra tegen de grond is gegaan komen er 2 andere leeuwinnen gevolgd door twee jonge mannetjes op de prooi af en beginnen ze grommend en met hun klauwen slaand aan dit feestmaal. De zebra is alles bij elkaar nog ruim 8 minuten bij kennis, terwijl er aan kont en benen wordt geknaagd. Maar op het moment dat er twee leeuwenkoppen de buikwand in gaan weet ik dat het einde verhaal is voor de zebra. Terwijl ik normaliter al gruwel als mijn kat een vogel meeneemt naar huis zit ik hier nu met camera en verrekijker front-row te aanschouwen hoe de inmiddels 8 leeuwen vechten om het lekkerste stukje zebravlees.
Als er dan op een gegeven moment een volwassen mannetjesleeuw aangewandeld komt baal helemaal ik dat mijn eigen camera (met videofunctie) de crash in de woestijn niet heeft overleefd. Hoe gaaf zou het zijn als we nu te zien krijgen hoe dit dominante mannetje de prooi van zijn troep overneemt. Maar niets is minder waar. Een van de vrouwtjes begroet hem, maar meneer sjokt op zijn dooie gemak naar de dichtstbijzijnde boom en gaat daar loom in de schaduw liggen.

Een ruim uur na de daadwerkelijke kill druipen de eerste leeuwen af om zich tegoed te doen aan water. Terwijl ik toch écht een paar dagen geleden gelezen heb dat een leeuw gerust een aantal dagen zonder water kan, aangezien ze veel vocht uit het bloed van hun prooi halen. Ach, er was water voorhanden en een slok drinken na een ferme maaltijd kan best verfrissend werken. Omdat we uiteindelijk vandaag via de Von Lindequist Gate het park uitmoeten besluiten we verder te rijden, terwijl nog steeds 4 van de 8 leeuwen zich tegoed doen aan vers zebravlees. Toeristen die nog niet zo heel lang geleden zijn komen aanrijden verklaren ons half voor gek. We kunnen toch niet zomaar wegrijden terwijl er een stel leeuwen een prooi opeet? Weten zij veel dat wij er vanaf het eerste begin al bijstonden.
Na deze unieke belevenis zijn we eigenlijk een stel verwende safari-toeristen. De olifanten staan wel grappig bij een drinkplaats en de giraffen doen ook hun best om met hun lange nekken water tot zich te nemen bij een waterpoel, maar niets is zo bijzonder als wat we vanmorgen hebben meegemaakt. Eigenlijk schrikken we een klein beetje van onszelf. Na de lunch in Halali Camp komen we echter ook nog een stel hyena´s tegen bij een waterpoel. Die hadden we nog niet op ons lijstje staan, dus dat was wel weer een mooi moment. En uiteindelijk zien we zelfs de Dik-Dik, de kleinste hertachtige ter wereld die alleen hier te vinden is.