Van Nairobi naar Kaapstad Deel XII

Door: Evstee

Geplaatst op Aug 6, 2010

Hallo allemaal!
De laatste blog is alweer een tijdje geleden, maar ik ben eindelijk weer boven Jan en terug in de bewoonde wereld!
Nadat de meeste van mijn reisgenoten de Okavango Delta ingetrokken waren, heb ik op de campsite weinig anders gedaan dan slapen, slapen en nog eens slapen. Het was erg duur om te upgraden naar een kamer, maar ik heb het er dubbel en dwars uitgehaald. Ben een paar dagen nog flink beroerd geweest en op de laatste dag toch maar even terug naar de dokter gegaan, die bevestigde wat we eerst al vermoeden: malaria.

Ondanks de pillen, de DEET en de klamboe, is er blijkbaar toch een mug in geslaagd me te besmetten. Ik had wel meteen al een cocktail gekregen die ook voor malaria helpt en gelukkig was ik weer redelijk de oude toen we verder moesten reizen, want het is geen lolletje om ziek in de truck te hobbelen.

Na Maun hadden we nog 1 nacht in Botswana te gaan: een bushcamp (dus zonder elektriciteit, water, toilet of enige andere " luxe"). De locatie was wel prachtig: de Tsodilo Hills, de plek in Botswana waar nog bosjesmannen leven. We kampeerden aan de voet van de heuvels en hebben met een bosjesman als gids een wandeling gemaakt, wat erg indrukwekkend was.

Toen we terugkwamen bleken we bezoek te hebben gehad van een kudde koeien, die ons wasgoed van de lijn hadden getrokken en een gat in Malcolm's slippers hadden gevroten!! Na een maaltijd van spaghetti bolognese maar in de slaapzak gekropen, was nog steeds moe en de meesten gingen vroeg naar bed.

De volgende dag zijn we de grens overgestoken met Namibie. De grensovergang was een peuleschilletje in vergelijking met de vorige, we zijn nu echt weer terug in de westerse wereld waar alles georganiseerd is en (bijna) vlekkeloos verloopt. De Numpty werd daar ook meteen vergeven, omdat Lindsay prompt niet meer wist dat ze uit Engeland kwam toen de dame acher de desk vroeg welke nationaliteit ze had....

Namibie is een oude duitse kolonie en dat zie je in alles terug. Duitse orde en ....... Duitse bakkerijen!!! Wat betekende dat we op de eerste de beste stop over de grens een Konditorei hebben geplunderd en de beste Apfelstrudel en Kaiserbrotchen hebben gegeten!!

Daarna moesten we boodschappen doen voor de komende dagen, ik had corvee met Mark en Julia. Omdat we weer een aantal bushcamps met koken op houtvuur voor de boeg hadden, besloten we het maar makkelijk te houden: pasta met kaassaus en knoflookbrood.

Julia, die voor de reis zich blijkbaar niet echt had verdiept in de cultuur van de landen waar we reizen, kreeg de schrik van haar leven toen we in de rij voor de kassa tussen de Himba vrouwen belanden. Voor diegenen die nooit naar " Groeten uit de rimboe" hebben gekeken (waar een Haagse familie in Namibie werd gedropt): de Himba is een stam in Namibie, met vrouwen die zichzelf rood verven met klei, nooit douchen en rondlopen in blote borsten.Julia was in zware shock, maar ja stel je voor: in de rij bij Albert Heijn tussen de topless vrouwen die niet eens weten wat een douche is.... Beetje vreemd was het dus wel!!

Na de boodschappen hadden we nog een flinke afstand af te leggen tot onze eindbestemming: een plek onder een enorme baobab boom van 1000 jaar oud. Mooie boom, maar een toilet was meer welkom geweest. En dan bedoel ik meer dan het gat in de grond met een zaklamp en een schep... Bushcamp is niet erg voor een nachtje, maar na twee nachten achter elkaar begin je toch naar een kraan met water te verlangen. En naar een bed op poten, zonder stenen onder je matras!
Na dus wederom een nacht met vreemde geluiden zijn we op weg gegaan naar Etosha, het grootste en bekendste wildpark van Namibie. Rond een uur of 10 reden we de hekken binnen. De naam van het park betekent " Grote Witte Vlakte" en als je bedenkt dat het bijna 23.000 km2 beslaat, dekt dat de lading wel. Het was dan ook erg moeilijk wild te spotten, al zagen we tot aan de lunch wel 50 giraffes.

Na de lunch gingen we op weg naar ons kamp, in het hart van het park. De parkwachters zijn hier erg streng en als je niet voor 17.30 uur binnen de hekken bent, gaat de boel op slot en moet je een boete betalen om nog binnen te komen.
Natuurlijk zagen we op de valreep, rond 17 uur drie vrouwtjesleeuwen die een kudde zebras beslopen. Helaas begon de tijd te dringen en hebben we het eind van de besluiping niet kunnen zien (we moesten racen en reden uiteindelijk om 17.28 te hekken binnen).

Het Halali Restcamp was een luxe na 3 dagen in de bush bush. Warme douches en wc's met een bril die je door kan spoelen!! Na een beetje vreemd menu van spaghetti-potatoe pie (laag spaghetti-laag gehaktballen-laag aardappels-laag kaas) was het tijd voor de extra attractie van het camp: de waterhole...

De waterhole ligt op 5 minuutjes buiten het kamp en bestaat uit een plas water met rotsen eromheen en enorme rode lampen die het water beschijnen. Na zonsondergang komen dieren uit het park naar het water om te drinken.
Na het eten ben ik dus op de rotsen gaan zitten en begon Het Grote Wachten... Gelukkig werd het beloond en zagen we in 2,5 uur hyenas, jakhalzen, een neushoorn en als klap op de vuurpijl een kudde olifanten. Erg grappig was de doodnormale huiskat die ineens opdook en waar iedereen foto's van maakte alsof het een bedreigde diersoort was.... Na 2,5 begon ik het koud te krijgen en ben ik naar de tent gegaan.
Morgen namelijk weer vroeg op!!