Vanuit Twyfelfontein zijn we onderweg naar het noorden. We rijden uren door verlaten streken, waar de natuur en het imposante landschap alle aandacht vragen (en krijgen). Wat is het hier mooi en desolaat. En dan plots, uit het niets zien we de was hangen bij een afgelegen hutje. Het lijkt bijna een fata morgana als je urenlang gereden hebt zonder ook maar een mens te zien. Of de was ook echt schoon blijft naast die dirt road blijft ons een raadsel, maar gelukkig komt hier maar zelden iemand langs en is de was in deze hitte snel droog.