Okonjima home of the AfriCat foundation
Centraal Namibie
Namibië
Kruytflo
Okonjima home of the AfriCat foundation
De eerste dag.
Okonjima nature reserve. Het is een privé park wat de AfriCat foundation huisvest. Deze organisatie neemt Cheeta en Luipaard wezen op die door de boeren gebracht of aangemeld worden. Daarnaast hebben ze drie Hyena’s die gered zijn uit een kooi bij een boer. Het is een gebied van 200 km2 waar veel wild leeft. Een aantal van de dieren heeft een band om met een radiobaken zodat ze de dieren kunnen opsporen. Dieren waarvan blijkt dat ze goed voor zichzelf kunnen zorgen worden terug geplaatst in de natuur. Bij aankomst in dit prachtige park zijn we direct na de thee op zo’n tracking drive gegaan. Knap ondanks dat baken. De dieren verplaatsen zich en er is hoog gras waardoor je ze eigenlijk niet echt kan zien. Onze luipaard lag heerlijk te slapen op een termietenheuvel aan de schaduwzijde. Zijn ademhaling was snel. Ze had duidelijk een eind gelopen zo legde Rohan onze ranger ons uit. De dieren zijn heel rustig en worden niet opgejaagd. Natuurlijk zijn sommigen gewend aan mensen.
De tweede dag
Vroeg op alweer de wekker op 5:30 en na een bakkie koffie de bush in. Deze keer wordt het laatste deel van het opsporen te voet gedaan. Dit betekend dat we op 3m van een “slapende” Hyena stonden. Natuurlijk gaat dit in grote rust en met vluchtwegen voor de hyena maar het blijft dichtbij. Na dit avontuur zijn we ook nog maar op zoek gegaan naar twee cheeta’s. Ook gelukt en ook hier was de afstand kort. Twee prachtige beesten en een pracht ervaring.
Onze laatste tracking drive van deze vakantie start na een heerlijk kopje thee met een nog warm stukje cake rond 16:00 uur. Rohan verteld ons dat we op zoek gaan naar een luipaard aangezien ze de neushoorns die ons beloofd waren kwijt waren. We zijn met de apparatuur aan het zoeken naar het luipaard en dat ging best voortvarend totdat we een andere ranger van het park zien. Hij is vooral met de neushoorns bezig. Dat klopte. We moesten vooral zachtjes zijn want ze stonden om de hoek achter een groene struik. Eerst krijgen we instructies over de gebarentaal en alles wat met onze veiligheid te maken heeft. Daarna ging Rohan met ons en Frans en na het maken van een plan lopend in een omgaande beweging richting de neushoorns. Spannend, heel erg spannend. Inmiddels hadden we een groepje van 3 en een groepje van 2 die ieder een andere route namen. Rohan checkte regelmatig de wind. Kunnen de dieren ons ruiken of niet. Niet natuurlijk anders wordt het echt gevaarlijk. Hun gezichtsvermogen is slecht dus dat is een voordeel. Ondertussen schuifelen we met stille tred door om zo’n mooi mogelijk zicht te krijgen op de neushoorns. Ik had inmiddels in ons groepje van 3 een mooi plekje achter een termietenheuvel. Best goed en mooie foto’s heus. Ineens fluistert Rohan dat ik achter hem aan moet komen naar een boom. Hiermee keek ik recht in de ogen van één van de neushoorns! Wouw! In nood moest ik vooral achter de boom rennen. Kippenvel. Eigenlijk een ervaring die met geen pen te beschrijven is.
Na deze waanzinnige ervaring zijn we weer op zoek gegaan naar het luipaard. Mooie natuur maar deze moeder met kind ging zich niet aan ons laten zien. De laatste sundowner was midden in de rivierbedding waar we alles goed konden zien aankomen. Bij terugkomst op de lodge hebben we e-mailgegevens uitgewisseld en onder het genot van een drankje nog nagepraat en warm afscheid genomen van onze ranger. Prachtige locatie en bijzonder ervaringen.
Foto's
