Lifters mee, goed idee?
Lifters mee, goed idee?
Na twee nachten in het mooie Waterberg Plateau te hebben overnacht, een prachtige safari te hebben gehad, hebben genoten van mooie wandelingen in de omgeving en het warme ochtendlicht te hebben zien stralen over het mooie rode gesteente is het tijd om verder te reizen. Op naar Etosha.
Bij het verlaten van het park volgen de gebruikelijke rituelen van het uitschrijven. De vriendelijk man informeert waar onze reis naartoe gaat en als hij hoort dat we richting Etosha gaan, vraagt hij of hij mee kan rijden tot de volgend dorp, Otjiwarongo. Brian zegt meteen: 'Oké no problem' en de man stapt achterin…. Maar ja we hadden natuurlijk nog een plaats over en nog een man met koffertje stapt op de auto af en vraagt of hij ook mee mag rijden. Tja nu slaat de twijfel bij Brian toch een beetje toe, maar nee zeggen is ook zo vervelend, dus ook deze man stapt in. Ik kan het haast niet geloven, opeens zitten we meer dan 100 kilometer lang met twee vreemde mannen in de auto!
Ik zie ook dat Brian langzaam beseft wat hij heeft gezegd, een van de veiligheid adviezen is om nooit lifters mee te nemen… Nou daar zitten we dan…. Waar we ons tot nu toe nog keurig aan de snelheid hadden gehouden en we ons echt afvroegen hoe je de maximale snelheid op de gravelwegen van 100km/h ooit zou kunnen halen, ging het nu vrij makkelijk. Brian vliegt met 100km/h over de gravel weg en zet nog een extra tandje bij op de verharde B1. Hij lijkt hetzelfde als ik te denken, zo snel mogelijk deze heren afzetten op plaats van bestemming.
De eerste man vroeg ons of we hem bij het benzine station af wilde zetten, maar de man met koffertje wilde nog wel wat langer mee, helemaal tot Etosha… Dat leek ons toch niet zo verstandig, zeker niet omdat we onderweg nog een paar keer wilde stoppen, en waar laat je deze man dan? Dus de man met koffertje vriendelijk verzocht ook bij het benzine station uit te stappen, zodat wij weer heerlijk relax met z'n tweetjes verder konden reizen.
We zijn opgelucht dat alles goed is gegaan, en ook wel een beetje trots deze twee heren op plaats van bestemming te hebben gebracht!