Belevenissen Namibie 2 Desillusie
Caprivi Strip
Namibië
PleunGroeneveld
Belevenissen Namibie 2 Desillusie
Na een paar dagen verlaten we Etosha en gaan op weg naar Zambia, we rijden via de Caprivistrip, een smalle strook tussen Angola en Botswana wat Namibisch grondgebied is. Eerst gaan we op zoek naar George, een man die onze vrienden een aantal jaren geleden ontmoet hebben op een camping en die zij financieel zouden gaan ondersteunen. George had toentertijd zijn bankrekeningnummer gegeven zodat onze vrienden wat geld over konden maken waardoor het gezin het wat beter zou krijgen.
Echter in Nederland aangekomen bleek het onmogelijk om op deze rekening geld te storten, waarop onze vrienden besloten een spaarpot met los geld te maken en mochten zij nog een keer naar Namibië gaan, dan zouden zij George wel op gaan zoeken.
Onderweg hebben we het geld omgewisseld naar Namibische dollars en toen bleek dit toch nog een aardig bedrag te zijn, ongeveer 4900 Namibische dollars dat is globaal genomen € 350,-.
Het adres van de camping waar George werkte en woonde hadden we, dus konden we naar de plaats rijden waar de camping was (weet helaas hiervan de naam niet meer). Toen we daar aankwamen bleek de camping niet meer in bedrijf en stonden we voor een gesloten hek, we besloten om even te wachten om te kijken of we eventueel nog een andere ingang konden vinden toen er op het terrein opeens een pick-up aan kwam rijden. Ik vroeg aan de driver of hij soms George heette waarop hij bevestigend knikte, en vroeg hoe ik dat nu kon weten.
Onze vrienden hadden nog een foto van toen en daarop ging er bij hem weer een lichtje branden en er verscheen een smile op zijn gezicht, het hek werd geopend en wij konden het terrein op rijden en mochten daar overnachten.
George liet direct een paar mensen een voormalig douche gebouw even schoonmaken zodat we ons op konden frissen en daarna kwam hij terug met zijn vrouw. Toen onze vrienden vertelden dat zij een verrassing voor hen hadden en zij de envelop overhandigden met het geld erin, keek George in de envelop, we hebben nog nooit zo'n grote smile op iemands gezicht zien komen als dat van hem, en zijn vrouw keek ons vol ongeloof met opengevallen mond aan.
Halleluja prijs de heer en dat nog een keer of vier werd ons deel en hoe was het toch mogelijk dat de Heer ons naar hen had gezonden.
Zij gingen heen en we hebben hen die avond niet meer gezien. De volgende morgen hebben we George nog even gezien zonder zijn vrouw, want die was al naar de stad om inkopen te gaan doen, hij vertelde dat een paar medebewoners ook iets van het geld hadden gekregen en dat zij ook blij waren. Daarna kregen we nog een rondleiding over het terrein en George vertelde dat de enige reden dat zij hier nog waren was omdat er eens per jaar een rijke Amerikaan kwam om vanuit een schuilhut een beest te schieten, hier kregen we een spontane walgneiging van. Bij ons vertrek kwam George nog even naar ons toe met een bankpas waarop hij zij dat het nu wel mogelijk zou moeten zijn om geld over te maken waarop wij zo iets dachten van heb je nog niet genoeg gehad dan? Enigzins gedesillusioneerd namen we afscheid en vervolgden onze weg richting Zambia.
Met een stop bij de Popa Falls waar we een waterval verwachten en waar we mogelijk nijlpaarden zouden zien bleek het meer om stroomversnellingen van de rivier te gaan, en nijlpaarden hebben we niet gezien.
Onderweg naar Katima Mulillo waar we de grens zouden passeren maken we nog een stop om te overnachten, we vinden een camping aan de Zambezi river en slaan onze tent op. Kamperen aan de Zambezi, het lijkt wel of we in een film zitten van Discovery. De beheerder laat nog weten de auto goed af te sluiten en spullen niet buiten te laten staan want 'snachts kan het nog weleens gebeuren dat men vanuit Zimbabwe met bootjes overvaart om het e.e.a. mee te nemen.
Na een prima overnachting rijden we naar de grens en zoeken we de douane op, een oud gebouw een barak en een oude caravan blijken de grenspost te zijn.
Eerst langs de customs voor een visum (betalen) daarna naar een kantoor om de auto in te klaren (betalen) nog een kantoor om een verzekering voor de auto af te sluiten zogenaamd verplicht (betalen) en last but not least een bezoek aan de oude caravan waarin een mevrouw kantoor houdt en waar we nog een keer iets moeten betalen. We krijgen het gevoel dat het hier een grote corrupte bende is en we betalen braaf omdat we geen risico willen nemen dat we de hele auto leeg moeten halen. Na anderhalf uur kunnen we dan eindelijk de grens over op weg naar Livingstone waar we de Victoria Falls gaan bezichtigen.
We zoeken weer een camping en besluiten eerst nog een rivercruise over de Zambezi te maken, onder het genot van een hapje en een drankje varen we over de Zambezi en aanschouwen we de wildlife zowel in het water als langs de oevers en zien nijlpaarden, krokodillen en vogels. Bovendien maken we een prachtige zonsondergang mee, hier hebben we geen spijt van.
De volgende dag bezoeken we de Victoria watervallen en via een mooie wandeling krijgen we een goed zicht op de watervallen, het valt ons wel een klein beetje tegen dat er niet zoveel water naar beneden komt als we verwacht hadden. Maar het blijft indrukwekkende natuur, vanaf de Zimbabwaanse kant blijk je een beter uitzicht te hebben.
De volgende dag pakken we weer onze biezen en vervolgen onze weg naar Botswana. Wordt vervolgd.
Foto's
