Namibië - Botswana 2003 (3) - Vastzitten in Mudumu (Caprivi)
Caprivi Strip
Namibië
Hbplaatjes
Namibië - Botswana 2003 (3) - Vastzitten in Mudumu (Caprivi)
Na 2 dagen bij het Mahango NP en de Popa Falls was het weer tijd om verder te gaan. Vol goede moed gingen we op weg naar Mudumu NP. Als we geweten hadden wat we nog allemaal zouden tegenkomen in Mudumu, Chobe, Moremi, enz. zouden we misschien omgekeerd zijn. Gelukkig hebben we dat niet gedaan, want juist door alles wat we mee maakten werd het een bijzondere en mooie vakantie.
Van Mahango NP naar Mudumu is het ruim 200 km rijden, grotendeels over de zogenaamde Golden Highway. Deze goede verharde weg loopt door het Bwabwata NP. Onderweg hebben we niet veel wild gezien in dit nog nieuwe (1999) park. Stropers hadden nog vrij spel in deze regio. De hele streek kwam erg achtergebleven en arm over.
Rond de middag kwamen we aan in de Namushasha Lodge, die iets boven het Mudumu NP ligt. De lodge ligt prachtig aan de Kwando rivier en heeft een mooi terras boven de oever.
Later in de middag hadden we een boottocht op de Kwandorivier. Naast de vele nijlpaarden was vooral de broedplek van de karmijnrode bijeneter erg bijzonder. In de oever van de rivier zaten honderden gaten, die dienen als broedhol voor deze vogels. Bij deze holletjes was het een komen en gaan van deze mooi gekleurde vogels en wij zaten er bijna tussenin.
De volgende morgen hadden we geen activiteit gepland dus besloten we zelf naar Mudumu NP te rijden. Voor de namiddag stond wel een game drive gepland op de andere oever van de Kwando. De entree van het MudumU NP was al bijzonder. Niemand te zien bij de ingang. Een heel stuk verderop stond een hutje met een auto en jawel daar moesten we zijn. Entree betalen, kaartje van het park kopen en uiteraard inschrijven in het grote boek. We waren de eerste bezoekers die dag en we hebben in het park verder ook niemand meer gezien. En dat was eigenlijk best wel jammer.
Nadat we een tijdje rond gereden hadden en alleen wat olifanten heel in de verte hadden gezien wilden we terugkeren. Het pad werd erg zanderig. Na het keren moesten we al snel een heuveltje op dat we eerder af waren gegaan. Helaas hoge gearing, lage gearing, met veel snelheid, rustig aan, enz. we kwamen niet boven. Onze bodemplaat liep steeds vast op het midden van het pad.
Er zat niet anders op dan weer te keren en het zanderige pad te vervolgen. Achteraf hadden we dat beter niet kunnen doen. Na ongeveer een kilometer kwamen we muurvast te zitten. Nadat we flink gegraven hadden, en takken en automatten onder de wielen hadden gelegd kwamen we weer los. Helaas daarna ging het maar 25 meter goed. Onze auto stond niet hoog genoeg op zijn banden. Na inspectie van het pad zagen we dat dit ook niet beter zou worden. Er zat niet anders op dan weer om te keren.
We maakten ons ondertussen niet echt zorgen, want we hadden van alles bij ons. Genoeg te drinken in de koelkast, een beetje te eten en een volledige daktent met kampeeruitrusting. Ook hadden we die namiddag tenslotte een game drive geboekt en ze zouden ons bij de lodge wel missen.
Na eerst weer uitgraven is het gelukt om weer te keren. Daarna hebben we nog drie keer vastgezeten op dat stuk. Later bleek het een oud pad te zijn naar een kampeerplaats, die niet meer in gebruik was. Opvallend was dat we de hele tijd dat we bezig waren geen beesten in de buurt hebben gezien. Nou ja, we ………. ik ben in totaal vijf uur bezig geweest met uitgraven, keren, proberen, enz. op dat zanderige pad en Marianne heeft op de uitkijk gestaan. Ze was prachtig bruin geworden na deze enorme inspanning. Uiteindelijk kwamen we dus weer aan de voet van het eerder genoemde heuveltje te staan. Door het slopen en uitgraven van een paar struiken hebben we een alternatief pad gemaakt. En dat lukte wonderwel. Gelukkig maar, want het begon inmiddels te schemeren.
Toen we terugkwamen bij de lodge hadden ze ons wel gemist bij de (privé) game drive. Er was echter nog geen actie ondernomen. De 4x4’s stonden namelijk aan de andere kant van de Kwandorivier. Het was maar goed dat we het zelf gered hadden.
Wel boden ze ons nog een ochtend gamedrive aan ter compensatie. Misschien was dat wel ons geluk. We gingen met het bootje naar de overkant en zagen al veel nijlpaarden. Daarnaast zagen we verschillende vogels en wat antilopen. Het hoogtepunt tijdens de gamedrive waren echter drie mannetjesleeuwen. Ze hadden hier al weken geen leeuwen meer gezien. Dus de ochtend dat we eigenlijk al weer op weg zouden zijn maakte alles weer goed.
Na deze prachtige ervaring gingen we naar onze volgende bestemming, de Zambezi Lodge in Katima Mulilo. Deze lodge is niet echt bijzonder, maar ligt in een mooie omgeving aan de oever van de Zambezi rivier. Het was maar goed 100 km rijden en de middag hebben we verder in alle rust doorgebracht. Na een goed diner en een goede nachtrust stond het Botswana deel van de reis voor de deur. Dat was een spannend vooruitzicht en spannend werd het ook.
Foto's
