Daar zit je dan, schommelend op een dromedaris (die ze daar steevast Camel noemen) en genietend van het rode zand (net hoe het licht valt dan) om je heen of een plots opdoemend tentenkampje (waar vele toeristen al voor gezeten hebben) aan de linkerkant. Maar toch geniet je van dit alles, wetende dat om de hoek gewoon het hotel staat (weliswaar praktisch in de duinen en in dezelfde kleur als de bodem dus best in stijl) waar je de nacht hebt doorgebracht en waar je een dag later gewoon weer netjes afgezet wordt. Toch leuk hoor, die grote zandbak. Ik zou er zo weer heen gaan!