Vallei van het paradijs
Vallei van het paradijs
Uit mijn dagboek van 30 maart.
De vallei van het paradijs. Zo heet de route die we vandaag gaan proberen te rijden. De Vallei is in verschillende reisboeken beschreven, maar helaas heel erg onduidelijk hoe je er moet komen.
Dat wordt dus een uitdaging.
Het eerste zijweggetje ( vanaf grote weg langs de west kust onder Essouira ) is prachtig, maar we zitten toch verkeerd. En hoe we dat weten ? De tom tom gaf eerst 1 uur aan tot een plaatsje dat midden in de vallei moet liggen, en nu ineens 3 uur.
Het volgende zijweggetje is toch mooi ! De weg is heel goed en slingert door de bergen. Geen verkeer te zien. Maar of dit nu de vallei van het paradijs is. De mensen zwaaien, roepen en we krijgen zelfs gratis brood toegestopt.
Nu geen geiten, maar drommedarissen die van de Argan noten zitten te snoepen.
Bloemen en nog eens bloemen en veel vogels.
Dan zien we een mooi blauw meer liggen, wat een stuwmeer blijkt te zijn. De weg is ineens afgezet met een grote slagboom.
Een militair komt die open doen en zegt dat we GEEN foto's mogen maken. Dat hebben we heel braaf NIET gedaan.
Via prachtige valleien, kleine bijna uitgestorven dorpjes, diepe ravijnen en oases met palmbomen en het ontwijken van schapen, geiten, grondeekhoorntjes en ezels komen we dan toch in een dorp waarvan we gelezen hebben dat die midden in de vallei van het paradijs moet liggen.
We stellen de Tom Tom weer in richting kust en na 7 km piste rijden ontdekken we een lege camping waar we de nacht doorbrengen met wel 80 kamelen achter de camper.
Volgens de eigenaar is er vlakbij een wandeling door een kloof te maken.
Dat doen we de volgende dag en ontdekken dat het hier wel al ontdekt is. Busladingen vol toeristen komen vanuit Agadir hier naartoe om in de blauwe poelen van de rivier te baden.
Na een hele dag alleen in dit deel rondgereden te hebben is het wel weer even shocking. Want wat laten ze een ongelooflijke hoeveelheid troep achter.