Atlantische kust, Essaouira en Agadir
Westkust Marokko
Marokko
Marjolijn
Atlantische kust, Essaouira en Agadir
Atlantische kust, Essaouira en Agadir.
Met de zeewind door mijn haren flaneer ik over de boulevard naar de medina van Essaouira, het oude Mogador, een Portugese handelspost. Hier beleef je dan ook een heel andere sfeer dan in Marrakech, meer ontspannen, minder opdringerig. De kleine smalle straatjes van de medina liggen rond een aantal kaarsrechte, brede straten, het stadsplan is ontworpen door een Fransman, Cornut, die ook de versterkte stadwallen ontwierp. Het opschrift op een aantal kanonnen doet vermoeden dat deze van Hollandse makelij zijn.
Bij de haven heerst de hele dag bedrijvigheid. Vissers voeren verse vis aan, en repareren hun netten en boten. Hier geen drukke stadsgeluiden of klepperende ooievaars, maar het gekrijs van de meeuwen. De vis wordt verkocht op de visafslag, en ook aan de havenkades en op de vismarkt. Naast de vissoek ligt de specerijensoek. Ik weer een handelaar af, die blijft aandringen dat ik naar zijn kleurige waren kijk, “pour le plaisir de les yeux”. Wel koop ik wat souvenirs van thujahout. De meubelmakers van Essaouira zijn beroemd om hun inlegwerk. Helaas is het Hollands weer, ’s ochtends houden we het nog droog, maar ’s middags staan de straten blank van de regen.
We dineren in een 18e eeuwse Riad, Maison de Sud, waar we een heerlijke gebakken tong eten.
De weg van Essaouira naar Agadir slingert zich eerst langs heuvels met arganiabomen. Deze bomen leveren de argania-olie, die gebruikt wordt in cosmetica en in de keuken. Toen ik hier tien jaar geleden was zaten de takken van de bomen vol geiten, die dol zijn op de blaadjes en vruchten, maar vandaag laten de geiten het afweten, in de bomen zit slechts een enkele geit. Het tweede deel van de weg biedt uitzicht op de Atlantische oceaan.
Vanuit Agadir vliegen we terug naar Nederland.
Bslama, tot ziens.
Foto's
