Het prachtige woestijgebied bij de gemoedelijke dorpen Erfoud en Merzouga
Het prachtige woestijgebied bij de gemoedelijke dorpen Erfoud en Merzouga
Net ten zuiden van het dorp Erfoud in het zuid-oosten van Marokko waar de woestijn begint, geniet ik met R. op een mooie camping een dagje van de zon (20 graden) en van het weidse uitzicht over zoutvlaktes en de bergen in de verte. Ook bezoeken we het dorp, waar een kleine bazaar is waar we houtskool, groenten en een stuk biefstuk voor de barbeque kopen. De biefstuk wordt van een enorme homp vlees afgesneden die met een haak aan het dak van de marktkraam hangt. Verser kan het niet: de koe is diezelfde dag nog geslacht en het afgestroopte vel ligt als bewijs naast de marktkraam. Nog even de vliegen er af slaan en je hebt een lekker stukje vlees. Ook kun je op deze bazaar een kip uitzoeken en die ter plekke laten slachten. Dat doen we misschien een volgende keer ;-) We barbequen uiteindelijk helaas niet buiten bij de tent, want het waait ontzettend hard en we worden gezandstraald. Gelukkig is er op de camping ook een gezellige binnenruimte met open haard, dus we zetten onze Weber gewoon onder de haard, werkt prima en we genieten van onze in olijfolie, knoflook, citroen en koriander gemarineerde aubergines, geroosterde puntpaprika's en het verse stukje biefstuk. Heerlijk!
Een dag later rijden we nog een uurtje zuidelijker en we zetten de tent op bij het stoffige, uit leemhuizen opgetrokken dorpje Merzouga dat aan de rand ligt van de Erg Chebbi, een woestijnduin gebied met prachtige rood-gele zandduinen. Vanaf onze tent, die nog net niet in een zandduin staat, hebben we hierop een mooi uitzicht. Helaas begint het na een dag zonneschijn ook hier weer heel hard te waaien (en zelfs te regenen! het weer is net als in Europa ook hier duidelijk van slag...). We zijn genoodzaakt om met rotsblokken een soort muur om de tent te bouwen zodat hij niet de woestijn in waait en om zelf binnen te “schuilen” in het restaurant van de camping, zodat we niet compleet ontveld worden door het rondgierende zand. Wel een erg mooi gezicht trouwens: het zand dat van de toppen van de duinen blaast, dromedarissen op de voorgrond (hiervan heb ik overigens ook eerder al twee foto’s geplaatst, dus als je het leuk vindt kun je deze bij mijn foto’s bekijken).
Wij voelen ons al goed thuis in Marokko en ook onze auto is al zeer goed geïntegreerd: hij is inmiddels roestbruin van kleur, door de vele diepe, met modderwater gevulde kuilen in de wegen en het rondrazende woestijnzand. Hij valt al niet meer op tussen de honderdduizenden roestige Mercedessen.
We zijn nog geen week in Marokko, maar ondanks de harde wind, die het soms erg lastig maakt om normaal te kamperen, genieten we volop van dit mooie land. We vinden Marokko, om met de woorden van de lokale bevolking te spreken: allemachtig prachtig!