Vanaf een terras aan een groot plein in Meknes, waar R. en ik even een lekker kopje muntthee en een net gekochte zoete lekkernij die er voor ons onbekend uitzag aan het nuttigen waren, was er veel te zien. Mensen liepen af en aan over het plein. Deze man was als een haasje repje onderweg om met zijn kar zijn versgebakken broden naar hun volgende bestemming te brengen. Er kwam een heerlijke geur vanaf! Misschien hadden we beter bij hem een broodje kunnen kopen in plaats van de pindarotsen (want dat bleken het te zijn) die we net hadden gekocht, want het glazuur sprong van onze tanden van de grote hoeveelheid suiker op die dingen. We hebben de rest van de zak later bij wijze van fooi aan de parkeerwachter bij ons hotel gegeven. Die had toch al geen tanden meer.