Na maanden vast gezeten te hebben in Erg Chebbi, zijn we op weg naar de kust om met een repatriëringsschip naar Europa terug te keren. Het voelt goed om onderweg te zijn naar huis, al zijn we best van slag. Eerst maanden rust en stilte in de woestijn, geen contacten met mensen, behalve een boodschap doen of een paar minuten dingen bespreken met de beheerder van het hotel. Op onze vaste plek in Meknes, praten we even met de parkeerwachter die ons inmiddels goed kent. Ook in Meknes hakt de crisis erin. Geen campers, geen toeristen en een lockdown. Na een nachtje trekken we verder naar de kust. De ooievaars op de stadsmuren bieden een positief plaatje zeker met de poort op de voorgrond.