De Riad in Fes wist wel een gids voor ons, we mochten hem betalen wat we dachten dat fair was. Dat was nog best lastig want we wilden onszelf geen poot uitdraaien, en ook niet onderbetalen, maar Hassan was goud waard. Hij liet ons allerlei prachtige plekken van de Medina zien en hielp bij het afdingen van de souvenirs die we wilden kopen, niet die uit de winkel van zijn broer. Ik heb kooplui kwaad zien worden op hem en anderen leek het huilen nader te staan dan het lachen, overal betaalden we de laagste prijzen! Na een tijdje worden we door Hassan een binnentuin ingeleid, aan de ene zijde van de tuin groeien kruiden en bloemen terwijl aan de andere kant, zich een soort terras bevind met een fonteintje en een wasbak achter wat zuilen. De verf bladdert flink van de muren maar de mozaïeken zijn prachtig. Gisteren hebben de mensen die de binnentuin onderhoud een feestmaal gegeven hier. Er is een schaap geslacht en door de familie en hun vrienden opgegeten. Aan een touw hangen de laatste oneetbare resten van het feestmaal. Gisteren was hier een bruisend feest, vandaag heerst er een serene rust.