Casa
Casablanca
Marokko
Marjolijn
Casa
“Casa”.
Gisteravond zijn we geland in Marrakech. Vanochtend gewekt door de oproep voor het gebed.
We rijden vandaag naar Casablanca, en zien, op een afstand van 250 kilometer, al de enorme contrasten in dit land. Het landschap kleurt frisgroen, geel (koolzaad), oranje (goudsbloem) en in het begin vooral ook paars (?). Langs de weg mensen die wachten op vervoer, en ezelwagens met koopwaar op weg naar de markten waar we langs komen. Op sommige plekken liggen nog flinke plassen, vorige week is Marokko geteisterd door extreme regen- en sneeuwbuien. We passeren Settat, sterk verstedelijkt onder bescherming van Driss Basri, de gehate minister van Binnenlandse Zaken onder koning Hassan II.
Aan het begin van de middag komen we aan in miljoenenstad Casablanca (3,5 miljoen inwoners). We lunchen, en zonnebaden, op een terras in de buitenwijk Anfa, aan de Corniche d’Aïn Diab, die op de schop ligt, projectontwikkelaars stampen hier resorts en hotels uit de grond. Een bus kinderen, op schoolreisje?, wordt getrakteerd op McDonalds. Na een fotostop voor de Moskee van Hassan II zoeken we ons hotel op, waar ooit ook Edith Piaf logeerde, in de buurt van Place Mohammed V, met de prefectuur, het gerechtshof en postkantoor. Ik fotografeer het ruiterstandbeeld van maarschalk Lyautey, die in 1912 het Franse gezag oplegde aan Marokko, en die Casablanca ontwikkelde. In deze wijk ook de Boulevard Mohammed V, “museum van architectuur”, met gebouwen in neo-Moorse, neo-klassieke en art-deco-stijl.
Ik leg de indrukken van deze dag vast terwijl het buiten flink rommelt (regen en onweer).
Foto's
