Viermaal is scheepsrecht. :)
Marokko
Afrika
Wisseschout
Viermaal is scheepsrecht. :)
Marokko zit in een lock- down is en dat betekent, dat o.a alle campers op de plaats moeten blijven staan, waar ze op dat moment zijn. Met een officieel formulier mag je alleen naar de buurtwinkels en apotheek. Wil je verder rijden dan wordt je tegengehouden ( roadblocks ) en teruggestuurd
Wij wilden heel erg graag uit deze situatie om verschillende persoonlijke redenen weg.
En na een maand is het ons gelukt om een bootticket te bemachtigen samen met een officieel papier van de Nederlandse ambassade, met het verzoek om ons doorgang te verlenen door Marokko en kunnen we naar de boot rijden met de ristrictie, dat we de kortste weg nemen naar de boot.
Nadat we met pijn in ons hart afscheid hebben genomen van Anita ( RR Grotewal ) en Hans, omdat die achterblijven rijden we weg uit Erg Chebbi. Maar wel met veel Stress !!! Want de Marokkaanse regering heeft nog steeds geen aanmeerrechten voor onze boot afgeven. Spannend dus !
Het zal ons 2 1/2 dag kosten om het noorden te bereiken. De controles onderweg zijn streng en onze papieren en kenteken worden meermalen gefotografeerd en doorgebeld. Dan moeten we aan de kant gaan staan wachten.
Gelukkig geen problemen en kunnen we meestal na een 15 minuten weer doorrijden over de bijna lege wegen. Andere Nederlanders hadden geen geluk en moesten bijna een dag op een kantoor wachten, tot ze er een extra handtekening bij hadden van een locale Pashja.
Onderweg [ we mogen de hoofdweg niet verlaten ] moeten we een overnachtingsplaatsje zien te vinden met onze camper. Dat viel nog niet mee.
Campings mogen we niet meer op omdat we Corona mee kunnen brengen en andere camperaars zouden kunnen besmetten en bij de Camperplaatsen waar je vrij kunt staan worden we weggestuurd ook al staat daar nu niemand. Bij een klein benzinestation mogen we gelukkig wel blijven staan als we 2 euro betalen voor de bewaker. Die komt naast ons slapen in een leegstaand restaurantje. Op een matras op de grond achter een provisorisch gespannen zeiltje. Hij heeft zijn thermoskan thee meegenomen.
De volgende dag tanken we buiten een klein dorpje en daar staat een Fransman met een klein campertje al een maand op het terreintje van dat benzinestation. Ook hij mag door de lock- down niet meer rijden. Wij vinden het vreselijk voor hem. Hier staan is echt een straf.
De 2de nacht willen we bij een benzinestation overnachten een km of 20 voor de boot. Daar komt zowaar een camper aangereden. Een Duitser. We kletsen wat [ op veilige afstand uiteraard ] en hij rijdt door richting boot.
Wij besluiten een flesje wijn open te trekken om te drinken op het feit, dat we tot hier zijn gekomen. Fase 1 is gelukt.
Ik wil net een slokje nemen als er op de camperdeur wordt geklopt. Een meneer van de Duitse ambassade vraagt of we hem maar willen volgen naar de haven, want daar gaan ze alle campers met bootticket verzamelen. Hij was door de Duitse camperaar ingeseind dat wij hier stonden. Vreselijk attent en aardig dus. Dus wij de wijn terug in de fles geschonken en achter deze meneer aan.
Bij de haven worden de campers gefotografeerd [ we zijn nog maar steeds met 2 campers ] De wijn weer ingeschonken en dan gebeurd het volgende. Of we maar weer achter de ambassade medewerker aan willen rijden, die ondertussen hulp heeft van een 2de man en auto. Hier mogen we toch niet blijven staan. Dus de wijn weer terug in de fles. Het is ondertussen donker en achter de 2 auto’s,’ die nu langzaam rijden met hun knipperlichten aan, worden we om het haventerrein heengeleid en 6 km verder staan we daar weer op een ander terrein. Nu met politie erbij, en weer worden de campers gefotografeerd en papieren gecontroleerd. De wijn maar weer weer ingeschonken. Na 2 slokjes komt het bericht dat we ook hier niet mogen blijven staan. Niet veilig genoeg. Dus weer de wijn…… !! Het wordt een soort soap nu. Weer achter de knipperlichten aan en zo belanden we na een hele steile weg omlaag aan het water bij het marinecomplex, waar mannen met geweren en honden ons gaan bewaken.
En we houden stug vol. Voor de vierde keer de wijn ingeschonken en nu lukt het ook om die eindelijk op te drinken en worden we met het geluid van de golven in slaap gewiegd.
Wordt vervolgd.
Foto's
