Marrakesh een wereldstad van formaat.
Marokko
Afrika
Agrotewal
Marrakesh een wereldstad van formaat.
De eerste reis naar Marokko was voor mij een ware cultuurschok en zeker de grote steden. Ik had veel gelezen over Marokko dus onvoorbereid was ik niet, maar toch. Na een paar weken komt onze jongste zoon over om mee te genieten van ons avontuur. We zijn dan zelf al weken in Marokko en denken te weten hoe alles werkt.. Ophalen van het vliegveld geen probleem. We slapen gewoon op het parkeerterrein zodat we lekker relaxt en op tijd bij de gate staan.
We kiezen voor Ourika camp zo'n 10 km buiten Marrakesh. Hier is het nog lekker rustig en je kunt met de bus naar de stad. Ik wil mijn zoon Pjetka graag kennis laten maken met het Marokkaanse leven en we lopen naar het dichtstbijzijnde dorp om een broodje te scoren.We hebben elkaar veel te vertellen en slenteren in de berm, als ik voel dat er iemand zacht tegen mij aan botst. Ik voel een ruk aan mijn tas die op de grond valt. De brommer scheurt weg. Volgens Pjetka die de brommer uit zijn ooghoek aan had zien komen heeft de duopassagier geprobeerd mijn tas te stelen. Had hij even buiten de waard gerekend, die heb ik altijd heel stevig vast. Het is een stomme actie van mij en een goede les.. Loop tegen het verkeer in en houd je spullen aan de binnenkant zodat dit soort dingen niet mogelijk is. Ik wil er bij zeggen dat we inmiddels meer dan 8 maanden door Marokko gereisd hebben maar nooit meer iets van criminaliteit hebben gezien of meegemaakt. Dit incident hoort duidelijk bij de uitzonderingen die de regel bevestigen.
Met de bus naar Marrakesh is een hele ervaring, binnen 15 minuten staan we in het centrum van Marrakesh. We kijken onze ogen uit. Veel mensen bieden hun diensten als gids aan, maar daar beginnen we niet aan. Een stad ontdekken doen we het liefste zelf. We weten inmiddels wel hoe we om moeten gaan met opdringerige lieden die overal geld voor vragen. Niet blijven staan, geen foto's maken, overal hangt een prijskaartje aan. Zoonlief is een verwoed fotograaf en doet zijn best om foto's te maken zonder aanstoot te geven of geld te moeten betalen. Dan hoor ik een benepen stem:"mam, mam."
"Ja hoor ik kom zo." Druk als ik ben met indrinken van beelden geef ik niet meteen gehoor aan de smeekbede van mijn zoon.
Nog een keer: "Mam en dan harder mam... Ronaldo zit in mijn nek, help."
Als gestoken door een bij draai ik mij om, niemand komt aan mijn kinderen ook niet als ze volwassen zijn en een voetballer in je nek, het moet niet gekker worden. Tot mijn grote verbazing zie ik hem staan, een grote volwassen man een aap met een luier om op zijn schouder. Het is Ronaldo zo staat op zijn shirt. De man naast de aap eist 50 euro, waar wel over te onderhandelen valt zo laat hij weten. Zelden heb ik iemand zo snel een aap zie oppakken en uit de voeten maken, hij heeft duidelijk nog nooit een woedende Nederlandse moeder meegemaakt die haar zoon redt van lastige aap en zijn baas.
Marrakesh, je moet het zelf ervaren om uit te maken of je ervan houdt of je het haat, maar bijzonder is het wel.
Foto's
