Ourika vallei. Vanuit een vlakte ben je al snel in de Atlas.
Dampige bergen.
Gele treurbomen.
Een roest kleurig landschap.
Een bijna lege rivier.
Dorpjes als blokkendozen.
Het gevoel van de grootsheid van de Atlas.
Dat is het zoals het hier is aan het einde van de dag in de winter.
Maar in de zomer.
Dan is het verder omhoog ontzettend druk bij een dorp met de vele bankstellen.
(Zo noem ik dat).
De bankstellen vullen de oevers aan de rivier.
De plaats waar vele families uit Marrakech de koelte op zoeken.
De plek om met elkaar de dag te verbrengen met volop eten en drinken, vreugde, muziek en plezier.