Nadat we de door rotsblokken versperde trap(eerdere foto) waren gepasseerd, zagen we een gigantisch groot gat in de ruwe rotsen. Klauteren over rotsblokken en over stapstenen in een klein stroompje. We stonden nu in de grote ruimte in de rotsen. Het leek wel een grote natuurlijke kathedraal. Vogels vliegen kwetterend heen en weer en de echo versterkt het geluid. Door het 'dak' komen druppels water die af en toe op ons hoofd terecht komen. Smalle paadjes soms op grote hoogte. Geen veiligheidsmaatregelen. Aleen goed uitkijken. Op één punt keken we om en zagen dat de doorkijk naar het achterliggende landschap de vorm van het continent Afrika had. Is dit het oog van Afrika? Op de foto zie je linksonderin nog wat mensen staan. Geeft een goed idee hoe hoog de natuurlijke kathedraal was.