Marokko - de Atlas.

Onvergetelijk was deze tocht naar de bergen,
Het was december en toch zeker koud.

Onvergetelijk was mijn voetpad door een rivier met gladde keien,
Hoog daarboven het wit van sneeuw niet te bereiken.

Onvergetelijk voortstrompelend en vechtend om toch hoger te komen,
En het loonde zich al was het maar door het licht in die blauwe kleur van de rotsen.

Onvergetelijk het laatste punt met een kleine waterval al klotsend in je oren,
En hoe nu verder? Gewoon een ladder en nog iets hoger.

Onvergetelijk daar boven aangekomen bijna zonder paden,
Die diepte geeft een zeer onmenselijk spannend gevoel.

Onvergetelijk die verte en die kleuren in een winter,
Zowel een dorpje heel verscholen zijn kleuren aangepast.

Aangepast aan het bruine, rode en gele wat deze omgeving bied.

Onvergetelijk in vele opzichten.

Onvergetelijk.