Trip naar Marokko - deel 16.2
Atlas gebergte
Marokko
Flexmaister
Trip naar Marokko - deel 16.2
De volgende dag zaten we weer vroeg op de weg maar de bus leek meer niet zo te rijden als voorheen. Op de vlakke weg had hij de neiging om naar rechts te trekken en ook de remdruk was niet zoals het moest zijn. Het pedaal voelde hoe langer hoe meer aan als een spons en de vlakke weg was zo ondertussen overgegaan in steil omlaaggaande haarspeldbochten. We dachten eerst dat we op de piste een remleiding geraakt hadden, maar er bleek nergens een spoor van lekkage te zijn. Na nog wat meer bochten die we met moeite aangeremd kregen, brandde Stefan bij weer een controle zijn vinger aan het rechter voorwiel. Het was gloeiend heet geworden omdat de remmen door al het stof van de afgelopen weken vast waren gaan zitten. Het beste was geweest om de hele remtrommel uit elkaar te halen en schoon te maken, maar omdat er zo ondertussen toch een einde kwam aan de bergweggetjes en wij van nature erg lui zijn werd het opgelost met wat WD-40 (smeermiddel) op de bewegende delen. Volgens Leks remt de bus nu weer goed genoeg voor vlakke weg dus het ontluchten van de remleiding kan ook nog wel even wachten.
Met halve remmen, een bus volledig onder een dikke laag stof en met de ijsmuts nog op, kwamen we eindelijk aan bij de kust. Hier was het maarliefst 25 graden en in tegenstelling tot de bergen, stonden hier paleizen van huizen, palmbomen en heel veel dikke Duitse campers.
We kwamen aan in Essaouira. De oude hippie verhalen van hoe het 30 jaar geleden was nog vers in het geheugen, reden we vol goede moed richting het centrum. Al onze droombeelden vielen in duigen toen we zagen wat een toeristisch schijtgat het was geworden. Je hoeft hier je auto maar te parkeren of er staat wel een opdringerige spacecookies- of tapijtenverkoper naast je en zoals in elke toeristische plek sprak elke onoprecht onderdanige vriend Hassan of Mohammed wel een paar woordjes Nederlands of zijn halve familie woonde er. Deze chaotische anticlimax zal deels veroorzaakt zijn doordat half Europa er zijn kerstvakantie doorbracht, maar ons utopisch beeld van Essaouira is voor altijd verpest, snik…
Om het misschien wat negatieve verhaal van hierboven een beetje op te vrolijken kunnen we met een gerust hart zeggen dat 1e Kerstdag echt te gek was! Het was 25 graden met een strak blauwe hemel en we hebben bijna heel de middag gezwommen en gesurft! Om de kerstgedachte er in te houden; we beseften maar al te goed wat een geluk wij hadden terwijl de arme kindjes in Nederland zichzelf helemaal moesten volvreten, in een kunstmatig gezellige huiskamer, rondom een gourmetstel met daarnaast een kerstboom en buiten koud en guur weer.
Op een prachtig plekje op een klif , uitkijkend over de oceaan, stonden we samen met TESS en de broer van Mark om de nacht door te brengen. We waren allemaal moe van de warmte en de inspanningen en gingen daarom redelijk vroeg naar bed. De volgende dag kon Leks zijn ogen niet geloven toen hij zijn ruitenwissers terug op de ruit zette. Hij dacht eerst aan een flauwe grap, maar zag tot zijn schrik dat er een serieuze poging tot inbraak had plaatsgevonden. Het rubber waarin de voorruit hangt was volledig weggesneden! Waarschijnlijk zijn de snode boeven gestoord in hun activiteiten of kregen ze de ruit er niet uit, want ze hadden de klus net niet afgemaakt. Ook zag Leks even later dat het slotje op de zijruit flink verbogen was, waarschijnlijk met een koevoet.
Nu de meiden in de andere bussen het hierdoor flink in hun broek deden en niet meer vrij durfden te parkeren, was Leks alleen maar over de zeik dat ze zijn mooie busje beschadigd hadden, De klojo’s! Omdat het dit schorriemorrie het niet voor elkaar had gekregen om binnen te komen, zullen we nooit weten of wij of juist dit tuig aan de dood ontsnapt zijn! Ja jullie lezen het goed. Want het mochten dan misschien wel hele lelijke en gemene criminelen zijn, maar Stefan slaapt al sinds het begin van de reis met ringsleutel 55 onder zijn kussen en om bij de waardevolle spullen te komen, moeten ze toch echt eerst langs dit lomp eind staal! (niet bang wezen hoor!)
Met Oud en Nieuw zochten we samen met 4 bussen vol Aussies een rustige plek met een grot om een aangename fik te bouwen en bier en whisky te drinken met zijn allen. Het was een wrede fuif met in de tajine gestoofde peren en een lichtkogel (zo’n noodsignaal met een parachute) van een schip, die we in Portugal hadden gevonden en die Leks met een grote boog in zee schoot nog voor deze kon ontbranden om eventuele kustwachtactiviteit te voorkomen.
Iedereen dus verder een zalig uiteinde (je moet zelf weten hoe je dit interpreteert) en tot poepsok.
Beelden:
http://www.youtube.com/watch?v=5t-PwWfQ1MA
http://www.youtube.com/watch?v=X3cKcsDnl_w
Foto's
