Na 2,5 dag varen over de Niger zijn we blij onze primitieve pinasse te kunnen verlaten. Zo'n houten plankje waar je op zit, wordt na verloop van tijd toch wel wat ongemakkelijk. We weten nu waar de uitdrukking houten kont vandaan komt, maar we hadden het niet willen missen, het leven op en langs de Niger, de primitieve nederzettingen waar we een stop maakten, de nomaden die we tegenkwamen en het verblijf aan boord met levende have, het wild kamperen op de oever van de Niger. Eindelijk zijn we dan aangekomen in de stad die zo tot de verbeelding spreekt: Timboektoe. We zijn benieuwd naar deze legendarische stad met haar dubbele imago. Het blijkt een fascinerende kennismaking met een stad die ooit de belangrijkste universiteitsstad van de Sahara was en van waaruit de Islam het continent verder veroverde. Naast de ligging aan de rand van de Sahara zijn ook de universiteit en de moskee nog steeds imposant, maar is de rest van de stad stoffig en deels vervallen. We lopen over een markt, waar een enigszins onprettige sfeer hangt, er worden voodoo artikelen verkocht en er liggen poten van dieren. Op een ander plein liggen koppen van geiten in het zand. Het is dan ook een verademing als plots deze vrolijke Malinese jonge dame op ons pad komt en maar wat graag poseert met haar rode haarnetje.