In Timboektoe ben je ver weg van alles. Je moet moeite doen om er te komen (wij deden er 2,5 dag over per boot over de Niger) en ook terug naar de bewoonde wereld is pittig (als je over land naar het zuiden reist, zoals wij deden, ben je 1 volle dag onderweg met een 4x4 (voelde als Parijs-Dakar). In Timboektoe zelf is alles van leem en zand. De sahari grenst aan je hotelkamer en het zand ervan zit in je eten en je kleren. Je kunt er per kameel de woestijn in en dat is toch wel een belevenis, hoe ongemakkelijk (en toeristisch) ook. Na een hele tijd hobbelen op die hoge rug kun je dan in de woestijn thee drinken in een bedoeïnentent samen met enkele nomaden. De man op de foto was één van deze bedoeïnen waarmee we de traditionele 3 kopjes thee hebben gedronken. Zijn indringende blik bleef ons lang bij.