Eens per jaar is het een moddigere bedoening in Djenné. De stad, die door UNESCO is aangemerkt als werelderfgoed vanwege de traditionele leemcultuur, staat dan in het teken van het stucen van de grote moskee. De crépissage is een bijzondere gebeurtenis, waarbij de hele stad betrokken is. Na het gebed in de vroege ochtend - waarbij de zegen wordt gevraagd voor het jaarlijkse groot onderhoud van de moskee en voor het welzijn van allen, die eraan meewerken - gaat het werk van start. Jongens dragen leem aan in mandjes op hun hoofd, de meisjes arriveren met emmers water. Het is een drukte van belang! De jongemannen - per wijk gegroepeerd - arriveren op het opzwepende ritme van de begeleidende drummers. Er wordt gejoeld, gelachen en geflirt. Ik probeer mee te bewegen met de stroom, ondertussen mijn camera in veiligheid brengend; modder vliegt in flinke hoeveelheden door de lucht. Natuurlijk ben ik als blanke een uitstekend mikpunt. Onnodig om te zeggen, dat ik er fraai uitzag :-)
Meegesleurd in de stroom mannen, stuit ik op een groep jongedames, die wachten op hun beurt om het dak op te gaan. Ik bedenk me geen seconde en sluit me bij ze aan. De moskee is gedurende het jaar ontoegankelijk voor niet-moslims; vandaag wordt er oogluikend toegestaan dat 'helpers' de moskee betreden en het dak beklimmen. Eenmaal boven aangekomen voel ik me een bevoorrecht mens. Ik verwonder me over de potten, die in het dak zijn verwerkt en over de fraaie torens, die er ook vanaf het dak mooi uitzien.
Een voordeel is dat ik uit de hectiek weg ben. In alle rust kan ik observeren en fotograferen. Kijkgaten in de muren leveren me ook nog eens hele mooie plaatjes op van wat zich beneden op straatniveau afspeelt.