Je gaat naar de winkel en koopt een pak meel, zo eenvoudig is dat voor ons.
Voor de Dogon-vrouwen ziet het dagelijkse leven er iets anders uit. Er wordt gierst verbouwd op de velden, gedroogd op de daken en bewaard in de traditionele graanschuren. Elke dag wordt eruit gehaald wat er voor die dag nodig is en wordt het in een grote houten vijzel met een zware stamper vermalen. Een arbeidsintensief en ook sociaal aspect van het leven. De vrouwen verzamelen zich op een centrale plaats in of aan de rand van het dorp, er wordt gepraat, hard gewerkt en terwijl er gelachen, gezongen en in de handen geklapt wordt (tijdens het opgooien van de vijzel), verandert de gierst geleidelijkaan in fijn wit meel.