Mali
24 dagen onthaasten in Afrika - deel 2
Vanuit Timboektoe gaan we de Sahara in, op naar het terrein waar de komende drie dagen het Festival au Desert plaatsvindt. Een soort Pinkpop maar dan met voornamelijk West-Afrikaanse muziek en midden in de woestijn. Er heerst een geweldig aparte sfeer als we 's avonds in het zand zitten te genieten van de vele bandjes die langskomen. Elke avond loopt het programma uren uit, maar zelfs als we het voor gezien houden, kunnen we vanuit onze tenten, die ruim op gehoorsafstand van het terrein liggen, nog rustig verder genieten, totdat we door de slaap worden overmand. Overdag is er weinig te doen op het terrein. We maken twee uitstapjes: de eerste dag maken we een kamelentocht, mijn eerste keer op een kameel, en de tweede dag een wandeling naar een Toeareg-kamp, de Toeareg zijn nomaden die in Mali en omringende landen door de woestijn trekken, voor een theeceremonie bestaande uit drie kopjes, elk met hun specifieke betekenis.
Na het festival wacht een lange reisdag terug naar Mopti, en de volgende dag nog een paar uur naar Djenné, een stadje dat compleet uit leem is opgetrokken. Omdat het inmiddels op de Unesco Werelderfgoedlijst staat, is het verboden om moderne gebouwen in de stad te bouwen, waardoor het z'n authenticiteit behoudt. Wandelend door de smalle straatjes waan je je even in de Middeleeuwen.
Vanuit Djenné is het tenslotte terug naar Bamako, waar we nog een dag te besteden hebben. Na een bezoek aan het Nationaal Museum, besluiten we nog te klimmen naar Point G, een bekend uitzichtpunt net buiten de stad. Maar kennelijk beklimmen we de verkeerde heuvel, want na bovengekomen over een paar hekken te zijn geklommen staan we ineens midden tussen de parlementsgebouwen van Mali. Wat een onbeschrijflijke luxe hier! Even begrijp ik bijna waarom het land zo arm is.. Als we even later netjes door de toegangspoort naar buiten lopen worden we aan de kant gadegeslagen door twee stomverbaasde bewakers: ze hebben ons immers nooit zien binnenkomen! Rond middernacht zit het avontuur er dan, helaas weer veel te vroeg, op. Een lange reis terug naar Nederland, waar we met open armen door de ijzige koude worden ontvangen, is al dat nog rest..