Tijdens onze rondreis door Zuid Malawi worden we uitgenodigd om bij een gezin thuis te komen kijken. Trots laten ze hun eigen plekje zien. Het is niet meer dan een hutje, met een lemen vloer en er is geen stoel of tafel te bekennen. In de hoek staan een paar pannen en in een andere hoek liggen een paar dekens. Dat is het. Wij zijn er stil van. Ondertussen loopt de hele 'buurt' uit om te kijken wie die lange witte bezoekers zijn. We worden hartelijk onthaald en na ons bezoekje even hartelijk en een beetje verlegen weer uitgezwaaid. Wat een lieve mensen, en wat worden we hier weer even met onze neus op de feiten gedrukt: wat hebben wij het toch ongelofelijk goed...