Madagaskar heeft mijn hart gestolen, vooral om de mensen die er ondanks hun armoede het beste van weten te maken.
Nu zijn we terug in Madagaskar om onze vriend Onja en zijn familie op te zoeken. Met Onja, die nu gids is, volgen we RN7 tot aan de kust in Tulear. We passeren het stadje Ilakaka waar sinds eind vorige eeuw saffier gevonden wordt.
We konden daar vroeger vrij rondlopen, maar nu is het een criminele stad, waarschuwt Onja. We blijven dan maar in de buurt van de auto, die voor de zekerheid op slot gaat.

Ilakaka is het belangrijkste centrum voor het delven van saffieren ter wereld. De stad groeide van een gehucht met zo’n 40 inwoners in 1998 tot een stad met rond de 85000 inwoners nu. Er zijn mijnen, maar velen hopen in de rivier saffier te vinden. Hier zie je het gelijknamige riviertje Ilakaka waar mannen, vrouwen en kinderen proberen met een zeef de kostbare stenen uit het water te vissen. Als ze er een vinden, is het een welkome aanvulling van het gezinsinkomen.
De saffierdelvers in de mijnen verdienen heel weinig aan hun stenen,omdat ze de werkelijke waarde van de saffieren niet kennen. De tussenhandelaren: Afrikanen en Thai weten wel beter. Ze verhandelen de edelstenen voor grof geld aan Srilankanen en Indiërs.
Gelukkig zijn er sinds een aantal jaren in Ilakaka en andere plaatsen cursuscentra opgezet waar de saffierdelvers de waarde van de stenen leren herkennen. Hopelijk krijgen ze zo langzaamaan een beter bestaan.