We zijn RN 7 afgereden tot aan de westkust. De kustweg van Tulear naar Ifaty was tot voor kort een zandweg waar je het beste met een taxibrousse over kon rijden, wat wij wel zo avontuurlijk vinden. Maar ja, er moet geld verdiend worden, dus wordt deze weg verbeterd tot een asfaltweg, de RN9. Vooral China wil op deze manier gemakkelijker katoen naar de havens vervoeren.
Wij logeerden ver van de hoofdweg, dus toch nog via een zandweg te bereiken, in Mangily, niet ver van Ifaty, waar het veel drukker is.
Naast ons eco-hotel ligt een vissersdorp. Hier wonen de Vezo, een van de kleinste stammen van Madagaskar, ze leven hoofdzakelijk van de visvangst met een net en door speervissen.
Het is avond, de laatste piroque is gearriveerd. Er wordt schoongemaakt, de vangst is al naar het dorp gebracht, morgen weer een dag.
De jongens zijn heel blij, want wij hebben een afspraak gemaakt om met hun vader, een visser mee te gaan. Voor een klein bedrag vaart de hij langs de kust naar een ander strand waar hij een maaltijd met versgevangen vis klaarmaakt. Een van de jongens mag mee om de piroque in balans te houden, hij gaat op een van de drijvers zitten (het wordt de oudste rechts).
We stoppen onderweg ook om te snorkelen, je ziet de mooiste vissen in het ondiepe water. Neem wel zelf een snorkel mee, de visser gebruikt de snorkel zelf ook voor het speervissen.
Sommige vissers spreken een beetje Frans. Engels is lastig, maar met handen en voeten kom je een heel eind.