In 2003 maakten wij een eerste rondreis op Madagaskar, waar we veel aardige mensen ontmoetten, waaronder mijn vriendje Onja, die zelfgemaakte kaarten verkocht om met de opbrengst schoolbenodigdheden te kopen. Het contact is gebleven en Onja (29) is nu een gediplomeerd gids die meerdere talen spreekt. Met hem hebben we eind 2017 opnieuw een rondreis in het midden en zuiden van Madagaskar gemaakt, langs bekende en minder bekende plekjes.

We bezochten ook een piepklein dorpje in het binnenland van Zuid Madagaskar, kilometers verwijderd van de RN7. We brachten daar een zak rijst en een aantal fjerrycans water, die we op aanraden van Onja hadden gekocht. Rijst is een feestmaal omdat het zo duur is. De normale maaltijd bestaat uit gekookte maniok. Het water moet ook van ver aangevoerd worden; we gingen kijken of er een waterput geslagen zou kunnen worden.
De mensen lieten ons trots de zeboes zien, die heel belangrijk voor hen zijn. Zebu's zijn heel kostbaar en worden regelmatig gestolen door de Dahalo, een stam van niets ontziende bewapende veedieven.
We sliepen in NP Isalo, waar we de volgende dag een wandeling zouden maken. Tijdens het diner in een pizzarestaurant ( !) zagen we opeens een rode gloed. De dahalo hadden het bos op verschillende plekken aangestoken om de bewoners af te leiden en het vuur kwam wel erg dichtbij. Terwijl de bewoners de brand aan het blussen waren, werden de zebu's uit de dorpen opgehaald. Weg bezit en weg inkomsten uit het park.
Wij konden nog wel in het dorp overnachten, maar de rooklucht was niet te harden en bovendien is deze heel ongezond. We vertrekken daarom al vroeg, alle wandelingen zijn afgelast.
Hier zijn we op weg naar onze volgende bestemming aan de kust. Onderweg zien we verschillende groepjes gewapende mannen die op zoek zijn naar de veedieven. Er heerst een grimmige sfeer. Deze jongen kijkt ons argwanend aan, ik vind hem dapper, een stok tegen een geweer...